ірані́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць іранскія мовы і культуры; іранская філалогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наслае́нне ср., геол., перен. наслое́ние;

пясча́нае н. — песча́ное наслое́ние;

~нні ў культу́ры — наслое́ния в культу́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сокро́вище ср., прям., перен. скарб, род. ска́рбу м.;

сокро́вища недр ска́рбы не́траў;

сокро́вища мирово́й культу́ры ска́рбы сусве́тнай культу́ры;

◊

ни за каки́е сокро́вища ні за які́я ска́рбы, ні за што на све́це;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плея́да, -ы, ДМ -дзе, ж. (высок.).

1. Група выдатных дзеячаў пэўнай эпохі ў якой-н. галіне культуры, навукі.

П. выдатных пісьменнікаў.

2. (з вялікай літары), мн. Плея́ды, Плея́д. Вялікая колькасць яркіх зорак у сузор’і Цяльца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

далучы́ць, -лучу́, -лу́чыш, -лу́чыць; -лу́чаны; зак., што.

1. Прылучыць да чаго-н., прыбавіць.

Д. дакументы да справы.

2. Пазнаёміць з чым-н.

Д. дзяцей да музычнай культуры.

|| незак. далуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. далучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэндэ́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Напрамак развіцця культуры, грамадства, эканомікі і пад.

Дэмакратычныя тэндэнцыі.

2. Асноўная думка, ідэя, накіраванасць якога-н. твора, выказвання і пад.

3. Прадузятая аднабаковая думка, якая навязваецца чытачу, гледачу, слухачу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кармавы́​II с.-г. Fútter-;

кармавы́я культу́ры Fútterkulturen pl, Fútterpflanzen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

валакні́сты fáserig;

валакні́сты лён Fáserflachs m -es;

валакні́стыя культу́ры Fáserpflanzen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

германі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць мовы і культуры германскіх народаў; германская філалогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драві́ды, ‑аў; адз. дравід, ‑а, М ‑дзе, м.

Група народаў паўднёвай Індыі, блізкіх па мове і культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)