засе́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад засяліць.

2. у знач. прым. Поўнасцю заняты жыхарамі. Заселены дом. Заселены край.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

highland(s)

[ˈhaɪlənd]

n.

го́рны край, го́рная мясцо́васьць; узго́рак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Territory

тэрыто́рыя, край (адміністрацы́йная адзі́нка)

the Yukon Territory — тэрыто́рыя Юко́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

руб м.

1. стр. тычо́к;

кла́дка цэ́глы ру́бам — кла́дка кирпича́ тычко́м;

2. (край) ребро́ ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Біча́й ’дзірка’. Гл. біча́йка 1.

Біча́й ’край’. Гл. біча́йка 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паўскра́й ’ля, каля’ (ТСБМ). Да паўз і край 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

obrzeże

н.

1. край; шляк, шлячок; беражок; кант;

2. борт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

насялі́ць, -сялю́, -се́ліш, -се́ліць; -се́лены; зак., што і кім-чым.

1. Засяліць людзьмі якую-н. мясцовасць, памяшканне і пад.

Н. бязлюдны край.

2. перан. Заняць, засяліць якую-н. мясцовасць (пра жывёл).

Зубры насялілі Белавежскую пушчу.

|| незак. насяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; наз. насяле́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́есны, ‑ая, ‑ае.

Зусім падобны, аднолькавы, такі ж. Тоесныя ўмовы. Тоесныя з’явы. □ Родная зямля, родны край — паняцці ў Багдановіча тоесныя. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Héimatland

n -(e)s ро́дная старо́нка, ро́дны край, радзі́ма, ба́цькаўшчына

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)