Ны ’выгук, якім падганяюць коней’ (ТС). Да но ’тс’ з экспрэсіўнай дэфармацыяй вакалізму.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

збру́я

(польск. zbroja, zbrój)

прадметы і прыналежнасці для запрагання або сядлання коней; вупраж.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэманцёр

(фр. remonteur)

афіцэр дарэвалюцыйнай рускай арміі, які займаўся закупкай коней для войска.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канакра́дства, ‑а, н.

Крадзеж коней; занятак канакрада. У Вепрах былі і Саўкавы прыяцелі, даўнейшыя хаўруснікі па часці канакрадства. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ўка, ‑і, ДМ коўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. каваць (у 1, 3 знач.); каванне. Коўка сталі. Коўка коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зае́здка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Прывучванне маладых коней да язды ў вупражы або пад сядлом, якое папярэднічае аб’ездцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тымпані́я, ‑і, ж.

Захворванне сельскагаспадарчай жывёлы, пры якім збіраецца празмерная колькасць газаў у рубцы жвачных або ў кішэчніку коней.

[Грэч. tympanon — барабан, бубен.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ацы́ля ’вокліч для адгону коней’ (КЭС, лаг.). З а (прыстаўнога) і цыля (гл.), варыянт ксыля.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́свіць, -су́, -се́ш, -се́; -сём, -сяце́, -су́ць і -су́, -свіш, -свіць; -свім, -свіце, -свяць; -сві́ў, -ві́ла; -сі́; незак., каго-што.

Наглядаць за кім-, чым-н. (жывёлай, птушкай) у час выгану на падножны корм.

П. коней.

П. статак.

П. гусей.

|| наз. пасьба́, -ы́, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дагля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто даглядае каго-, што-н., наглядае за кім-, чым-н.

Д. коней.

2. Службовая асоба, якая даглядае дарожныя рэчы, грузы на мытні.

Мытны д.

|| ж. дагля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. дагля́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)