Verbum

адлі́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., адалье́цца і адліе́цца; зак.

Пра вадкасць: часткова выліцца.

Вада з карыта адлілася.

|| незак. адліва́цца, -а́ецца.

◊

Адальюцца слёзы чые і каму — хто-н. паплаціцца за ўчыненае каму-н. зло, крыўду і пад.

памаха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каму, чым.

Махнуць некалькі разоў.

П. рукой, каб хутчэй ішлі.

перахва́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто перахватвае, ідзе каму-н. наперарэз.

Самалёт-п.

мі́лаваць, -лую, -луеш, -луе; -луй; незак., каго (што).

Дараваць каму-н. віну.

Нельга м. забойцу.

прыслуго́ўваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каму (разм.).

Тое, што і прыслужваць.

|| наз. прыслуго́ўванне, -я, н.

прыспі́чыць, -ыць; безас.; зак., каму з інф. (разм.).

Вельмі захацецца, спатрэбіцца.

Прыспічыла ім ехаць сёння.

суро́кі, -аў (разм.).

У народных павер’ях: няшчасце, хвароба і пад., прынесеныя каму-н. нядобрым вокам.

фікс, У выразе: ідэя фікс (кніжн.) — неадчэпная, навязлівая думка, якая не дае спакою каму-н.

экле́ктык, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто схільны да эклектызму, каму ўласцівы эклектызм.