нары назоўнік

Насціл з дошак, прызначаны для спання, які знаходзіцца на пэўнай вышыні над падлогай або зямлёй.

  • Турэмныя н.
  • Двух’ярусныя н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

камендатура назоўнік | жаночы род

Установа, якую ўзначальвае камендант (у 1 і 2 знач.), а таксама памяшканне, у якім знаходзіцца такая ўстанова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

апальны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў апале. Апальны князь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завушны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за вухам. Завушная пухліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыэтык, ‑а, м.

Разм. Той, хто знаходзіцца на дыэце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокатэхнічны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на высокім тэхнічным узроўні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захмарны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за хмарамі. Захмарная вышыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калявушны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля вуха. Калявушная залоза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

месцапрабыванне, ‑я, н.

Месца, у якім хто‑н. знаходзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжрэберны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж рэбрамі. Міжрэберныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)