абшчы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абшчыны. Абшчынная ўласнасць. Абшчыннае землекарыстанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абалоны. Абалонныя землі. Абалонныя лугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абанеме́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абанемента. Абанементная плата. Абанементны канцэрт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

домаўла́сніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да домаўласніка, уласцівы домаўласніку. Домаўласніцкія інтарэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпарцёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да рэпарцёра. Рэпарцёрскі здымак. Рэпарцёрская работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнакні́жны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае дачыненне да чарнакніжжа; звязаны з чараўніцтвам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архі́ў, -хі́ва, мн. -хі́вы, -хі́ваў, м.

1. Установа, якая зберагае, сістэматызуе і апісвае старадаўнія дакументы, графічныя помнікі мінулага.

Здаць у а. (таксама перан.: прызнаць устарэлым, малапатрэбным).

2. Аддзел установы, дзе захоўваюцца старыя дакументы.

3. Збор рукапісаў, лістоў і пад., што маюць дачыненне да дзейнасці якой-н. установы ці асобы.

А. інстытута.

А.

Якуба Коласа.

|| прым. архі́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

антаркты́чны

(гр. antarktikos = які знаходзшца насупраць поўначы)

які мае дачыненне да Антарктыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вышы́ннік, ‑а, м.

Разм. Той, хто мае дачыненне да работы на значнай вышыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́ндарскі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы бондару; які мае дачыненне да яго рамяства. Бондарскі інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)