мі́ла нареч.

1. в знач. сказ. (приятно) ми́ло, лю́бо;

м. глядзе́ць — ми́ло (лю́бо) смотре́ть;

2. (приветливо) ми́ло, любе́зно;

3. (нежно) уми́льно, тро́гательно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

náchschauen

1.

vi (D)

1) паглядзе́ць

2) глядзе́ць усле́д (каму-н.)

2.

vt глядзе́ць, правяра́ць (што-н.); спраўля́цца (аб чым-н.)

im Buch ~ — спра́віцца па [у] кні́зе (аб чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

уну́рыцца

1. (панурыцца) den Kopf hängen lássen*;

2. (пільна, не зводзячы вачэй, глядзець на каго-н, што-н) ánstarren vt, fixíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

папаглядзе́ць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.

Разм. Глядзець доўга, неаднаразова. Калі ён у гэтыя хвіліны прыйшоў, то няхай пачакае, няхай патрывожыцца, як яна, папаглядзіць ва ўсе бакі. Кулакоўскі. Мікульскі помніў у гэтым месцы карту на памяць. Столькі папаглядзелі ў яе, як намячалася аперацыя! Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тара́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; незак., што.

Разм. Шырока раскрываць (вочы); здзіўлена або спалохана глядзець на што‑н. Васіль Грыбок тарашчыў крыху лупатыя бясколерныя вочы з бесцырымоннай нахабнай цікаўнасцю. Шамякін. Яня глядзіць, як тата працягвае дзеду грошы, і ажно вочы тарашчыць ад здзіўлення. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шалудзі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які мае струны, каросту, сып на скуры; паршывы (у 1 знач.). Шалудзівае кацяня. □ Дробненька трусіць пара худых, шалудзівых конікаў. Сяргейчык.

2. перан. Нікчэмны, агідны. Няўжо яны [хлопцы] будуць цярпліва Маўчаць, тая, Глядзець, як барон шалудзівы Наш край вынішчае. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Зе́ціць, зітаць ’прасіць’ (арг., Фасмер, Этюды). Рус. арг. зетить ’гаварыць, прасіць’, укр. арг. зітати, зэтать ’прасіць’, польск. арг. zitać ’гаварыць’. З грэч. ζητῶ ’прашу’. Бандалетаў, Этимология, 1980, 71; Фасмер, Этюды. З, 63. Параўн. яшчэ рус. зе́тить ’падглядваць, глядзець’, якое Шанскі (2, З, 89) звязвае з зеница, зиять.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hinwégsehen

* vi (über A) глядзе́ць вышэ́й (над галовамі, паўз акуляры і да т.п.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

glótzen

vi (auf A) глядзе́ць, вылу́пліваць во́чы, утаро́піцца (на каго-н., што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áffen

1.

vi разм. пагардл. глядзе́ць, пазі- ра́ць

2.

(sich)

разм. пазіра́ць мане́рна [напы́шліва] )

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)