баліва́р, ‑а, м.

1. Грашовая адзінка Венесуэлы. роўная 100 сентыма.

2. Мужчынскі капялюш з шырокімі палямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ген, ‑а, м.

Элементарная адзінка спадчыннага рэчыва, з дапамогай якога прыметы і ўласцівасці бацькоў перадаюцца нашчадкам.

[Грэч. genos — род.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мегато́на, ‑ы, ж.

Умоўная адзінка вымярэння магутнасці ядзернага зарада (або выбуху), роўная магутнасці выбуху мільёнатон трынітраталуолу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

п’е́за, ‑ы, ж.

Спец. Адзінка вымярэння механічнага напружання і ціску ў сістэме адзінак метр — тона — секунда.

[Ад грэч. piézō — цісну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́на-кіламе́тр, ‑а, м.

Спец. Адзінка грузаабароту, якая вылічаецца перавозкай 1 тоны грузу на 1 кіламетр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jedynka

ж.

1. (лік) адзін; адзінка;

2. першы нумар (трамвая, кватэры і г.д.);

3. уст. школьн. адзінка, кол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rouble, ruble

[ˈru:bəl]

n.

рубе́ль -ля́ m. (грашо́вая адзі́нка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dyne

[daɪn]

n. Phys.

ды́на f. (адзі́нка вымярэ́ньня сі́лы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лі́ра​II ж (грашовая адзінка Турцыі) (türkische) Líra f -, -ren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паве́т, -а, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м.

Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Вялікім Княстве Літоўскім.

Існавалі паветы ў Беларусі з 15 ст. да 1940 г.

|| прым. павято́вы, -ая, -ае.

П. горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)