Verbum

мянта́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Наждачная лапатка¹, якой востраць косы.

2. перан. Пра таго, хто многа і без толку гаворыць (разм.).

на́даўбень, -бня, мн. -бні, -бняў, м.

1. Процітанкавая загарода з рэек, жалезабетонных бэлек, бярвення.

2. Пра тупога, цвердалобага чалавека (разм., лаянк.).

Ну і н. жа ён!

еката́ць, екачу́, яко́чаш, яко́ча; екачы́; незак. (разм.).

1. Голасна, працягла крычаць ад моцнага болю.

2. Скавытаць (пра жывёл).

У будцы екатаў сабака.

|| наз. еката́нне, -я, н.

жаўтаро́ты, -ая, -ае.

1. Пра птушанят: з жаўцізной ля дзюбы.

Ж. шпак.

2. перан. Зусім малады, нявопытны.

Ж. хлапчук.

|| наз. жаўтаро́тасць, -і, ж. (да 2 знач.).

гаспада́рлівы, -ая, -ае.

Эканомны, руплівы, клапатлівы ў вядзенні гаспадаркі (пра чалавека).

Гаспадарлівая жанчына.

Г. (наз.) ні сцюжы, ні спёкі не баіцца (прыказка).

|| наз. гаспада́рлівасць, -і, ж.

го́рка-салёны, -ая, -ае.

1. Горкага і салёнага смаку.

Горка-салёная мікстура.

2. Пра ваду: які ўтрымлівае горкія, галоўным чынам сернакіслыя солі (спец.).

Горка-салёнае возера.

гурча́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -чы́ць; незак.

Раўнамерна, прыглушана гудзець (пра матор, ваду і пад.).

Пад акном гурчаў трактар.

|| наз. гурча́нне, -я, н.

двухгадзі́нны, -ая, -ае.

1. Які працягваецца дзве гадзіны.

Д. даклад.

2. Які прыбывае ці ад’язджае ў дзве гадзіны (пра цягнік, параход і пад.; разм.).

Д. параход.

ва́лкі, -ая, -ае (разм.).

1. Які добра і хутка ўвальваецца.

Валкае сукно.

2. Пра паходку: хісткі, з перавальваннем з боку на бок.

|| наз. ва́лкасць, -і, ж.

вы́гадаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Зберагчы, набыць, знайсці (пра час, сродкі, матэрыял).

В. час.

В. кавалак тканіны пры раскроі.

|| незак. выга́дваць, -аю, -аеш, -ае.