Verbum

кармавы́², -а́я, -о́е.

1. гл. карма.

2. у знач. наз. кармавы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х. Матрос, які працуе на карме; рулявы.

кармаку́хня, -і, мн. -і, -хань, ж.

Спецыяльнае памяшканне на ферме для прыгатавання корму жывёле і птушцы.

карманьёла, -ы, ж.

Французская народная рэвалюцыйная песня-танец.

кармі́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м. (разм.).

Тое, што і карміцель.

кармі́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж. (разм.).

Тое, што і карміцелька.

кармі́н, -у, м.

Ярка-чырвоная фарба, якая здабываецца з насякомага кашанілі.

|| прым. кармі́навы, -ая, -ае і кармі́нны, -ая, -ае.

кармі́навы і кармі́нны, -ая, -ае.

1. гл. кармін.

2. Ярка-чырвоны, пунсовы, колеру карміну.

кармі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто корміць, забяспечвае пражыткам.

|| ж. кармі́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

кармі́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

1. гл. карміцель.

2. Жанчына, якая корміць грудзьмі чужое дзіця.

кармі́цца, кармлю́ся, ко́рмішся, ко́рміцца; незак.

1. Есці, атрымліваць корм; насычацца.

Коні кормяцца на лугах.

2. чым і без дап. Мець за сродак для пражыцця; харчавацца.

Чапля корміцца рыбай.

К. сваёй працай.

3. чым, з чаго, на што. Здабываць сродкі для існавання, пражыцця.

К. паляваннем.

|| зак. пакармі́цца, -кармлю́ся, -ко́рмішся, -ко́рміцца (да 1 знач.) і пракармі́цца, -кармлю́ся, -ко́рмішся, -ко́рміцца (да 3 знач.); наз. прако́рм, -у, м. (да 3 знач.) і пракармле́нне, -я, н. (да 3 знач.).