Verbum

кардамо́н, -у, м.

1. Трапічная расліна сямейства імбірных.

2. Насенне гэтай расліны, якое ўжыв. як вострая прыправа.

|| прым. кардамо́навы, -ая, -ае.

карда́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Механізм, што служыць для перадачы вярчэння паміж валамі, размешчанымі пад вуглом адзін да аднаго.

2. Вал у такім механізме.

|| прым. карда́нны, -ая, -ае.

К. механізм.

К. вал.

кардана́ж, -у, м., зб.

Вырабы з кардону (каробкі, футляры, дзіцячыя цацкі і пад.).

|| прым. кардана́жны, -ая, -ае.

кардо́н¹, -у, м.

Тоўстая цвёрдая папера.

Ліст кардону.

|| прым. кардо́нны, -ая, -ае і кардо́навы, -ая, -ае.

кардо́н², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пагранічны або загараджальны атрад; пост аховы.

2. Месца, дзе знаходзіцца такі атрад ці пост, варта.

3. Дзяржаўная мяжа, граніца (разм.).

Жыць за кардонам.

|| прым. кардо́нны, -ая, -ае.

кардо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

1. Каробка з кардону.

2. Невялікі кавалак кардону.

Выразаць самалёцік з кардонкі.

кардыёлаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Урач — спецыяліст па кардыялогіі.

кардына́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вышэйшы пасля Папы Рымскага духоўны сан у каталіцкай царкве, а таксама асоба, якая мае гэты сан.

2. Невялікая пеўчая птушка сямейства аўсянкавых з ярка-чырвоным (колеру кардынальскай мантыі) пер’ем, якая водзіцца ў Амерыцы.

|| прым. кардына́льскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. сан.

кардына́льны, -ая, -ае.

Галоўны, асноўны, самы істотны.

Кардынальныя перамены ў грамадстве.

кардыя...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да сэрца, напр.: кардыяграфія, кардыясклероз, кардыяспазм, кардыястымулятар;

2) які мае адносіны да кардыялогіі, напр.: кардыянеўралагічны, кардыяцэнтр, кардыяхірургія.