стало́вы, -ая, -ае.

1. гл. стол.

2. Які выкарыстоўваецца ў час яды.

С. прыбор.

Сталовая соль.

3. Які мае адносіны да сталовай, прызначаны для яе.

С. гарнітур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умяшча́льны, -ая, -ае.

1. Які ўмяшчае значную колькасць, многа каго-, чаго-н.

У. зала.

У. чамадан.

2. Які можа ўмясціцца.

|| наз. умяшча́льнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хадзя́чы, -ая, -ае.

1. Які можа хадзіць на ўласных нагах.

Х. хворы.

2. Шырокавядомы, шырокаўжывальны.

Х. выраз.

◊

Хадзячая энцыклапедыя — пра адукаванага чалавека, які валодае самымі разнастайнымі ведамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчымлі́вы, -ая, -ае.

1. Які выклікае раздражненне, рэзкі боль.

Ш. пах.

2. Тупы, ныючы (пра боль).

3. Моцны, неадольны, які хвалюе.

Шчымлівае жаданне.

|| наз. шчымлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГАЙ,

невялікі, звычайна адасоблены ад асн. масіву, участак лесу, які складаюць дрэвы лісцевых парод (бяроза, дуб і інш.), часцей аднаго ўзросту.

т. 4, с. 436

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АНТРАПАЦЭНАЛО́ГІЯ

(ад антрапа... + цэна... + ...логія),

раздзел экалогіі чалавека, які вывучае ўзаемаадносіны згуртавання людзей з навакольным асяроддзем (як правіла, у вузкарэгіянальных межах).

т. 1, с. 393

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГРАФА...

(ад грэч. graphō пішу),

першая састаўная частка складаных слоў, што абазначае: які адносіцца да пісьма, почырку, напісання, напр., графалогія, графаманія.

т. 5, с. 411

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГІСТА...

(ад грэч. histos тканка),

першая састаўная частка складаных слоў, што абазначае: які адносіцца да тканак жывёльнага арганізма, напр., гісталогія, гістагенез.

т. 5, с. 265

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

извиня́ющийся

1. прич. які́ (што) про́сіць выбачэ́ння (прабачэ́ння);

2. в знач. прил. выба́члівы, праба́члівы;

говори́ть извиня́ющимся то́ном гавары́ць выба́члівым (праба́члівым) то́нам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

возраста́ющий

1. прич. які́ (што) узраста́е;

2. прил. усё бо́льшы і бо́льшы, узраста́ючы;

возраста́ющие тре́бования усё бо́льшыя і бо́льшыя (узраста́ючыя) патрабава́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)