парашу́т

(фр. parachute, ад parer = папярэдзіць + chute = падзенне)

прыстасаванне ў выглядзе вялікага парасона для спуску чалавека або грузу з самалёта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэцыпіці́ны

(ад лац. praecipitare = скідаць уніз)

спецыфічныя рэчывы (антыцелы), якія з’яўляюцца ў арганізме чалавека і жывёл пасля ўвядзення іншародных бялкоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

псіхагігіе́на

(ад псіха- + гігіена)

раздзел гігіены, які вывучае ўплыў навакольных умоў на псіхічнае здароўе чалавека, распрацоўвае меры для яго захавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

псіхамато́рыка

(ад псіха- + лац. motor = які рухае)

індывідуальныя, канстытуцыйныя, а таксама звязаныя з полам і ўзростам асаблівасці рухальных рэакцый чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

псіхаметры́я

(ад псіха- + -метрыя)

раздзел псіхалогіі, які вывучае хуткасць узнікнення, працягласць і напружанасць розных псіхічных працэсаў у чалавека і жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

саліцёры

(фр. solitaire, ад лац. solitarius = адзінокі)

сямейства гельмінтаў класа цэстодаў, паразітуюць у органах і тканках птушак, млекакормячых, чалавека; цэпені.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

странгілаіды́ды

(н.-лац. strongyloididae)

сямейства гельмінтаў класа нематодаў, паразітуюць у тонкім кішэчніку многіх свойскіх і дзікіх жывёл, а таксама чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэратагене́з

(ад гр. teras, -atos = пачвара + -генез)

узнікненне анамалій развіцця ў жывёл і чалавека ў выніку парушэння зародкавага развіцця арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрмарэгуля́цыя

(ад тэрма- + рэгуляцыя)

сукупнасць фізіялагічных працэсаў, якія забяспечваюць падтрыманне адносна пастаяннай тэмпературы цела чалавека і цеплакроўных (гамаятэрмных) жывёл; цепларэгуляцыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэст

(англ. test = выпрабаванне, даследаванне)

1) спецыяльнае заданне для выяўлення здольнасцей, схільнасцей, валявых якасцей чалавека;

2) апытальнік для сацыялагічнага абследавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)