Verbum

вя́ліцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ліцца; незак.

Падсушвацца на сонцы, на адкрытым паветры (пра тое, што нарыхтоўваецца ў запас).

|| зак. правя́ліцца, -ліцца.

|| наз. вя́ленне, -я, н.

астро́г, -а, М -ро́зе, мн. -і, -аў, м.

1. Горад, абнесены частаколам (гіст.).

2. Тое, што і турма (уст).

|| прым. астро́жны, -ая, -ае (да 2 знач.).

А. рэжым.

брадзя́га, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -дзя́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -дзя́г.

Тое, што і валацуга (у 1 і 2 знач.), бадзяга².

бруд, -у, М -дзе, м.

1. Тое, чым што-н. забруджана; гразь.

Б. на руках.

Куча бруду.

2. перан. Што-н. нізкае, амаральнае.

Жыць без бруду і падману.

абмежава́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. абмежаваць.

2. Тое, што стрымлівае, абмяжоўвае пэўныя дзеянні, ставіць каго-, што-н. у пэўныя рамкі.

А. ў выкарыстанні выбуховых рэчываў.

агу́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м. (спец.).

1. Сцягновая частка мясной тушы; азадак.

2. Скура з задняй часткі жывёліны.

3. Тое, што і камель.

|| прым. агу́зачны, -ая, -ае.

куто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

1. Тое, што і кут.

2. Зацішная, прыгожая, маляўнічая мясцовасць.

Райскі к. на Нарачы.

|| памянш.-ласк. куто́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

лі́шак, -шку, мн. -шкі, -шкаў, м.

Што-н. лішняе, тое, што перавышае якую-н. норму, меру.

Л. хлеба.

Праца акупілася з лішкам.

◊

З лішкам — зверх якой-н. нормы.

памо́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Узвышэнне ў выглядзе дашчанай пляцоўкі.

Лектар узышоў на п.

2. Тое, што і падлога.

Кухня была з цагляным памостам.

пе́ршынец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

1. Першае, старэйшае дзіця.

2. перан., чаго або які. Тое, што з’явілася, створана першым па часе (высок.).

Наваполацкі нафтаперапрацоўчы завод — п.

Беларусі.