дапытлівы, ✂.

  1. Які імкнецца ўсё зразумець, пазнаць.

    • Гэта быў д. чалавек.

  2. Праніклівы, здольны многае заўважыць, прадбачыць.

    • Д. розум.
    • Абвесці дапытлівым позіркам пакой.

|| наз. дапытлівасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нервозны, ✂.

  1. Хваравіта раздражняльны; які мае павышаную ўзбуджальнасць.

    • Н. чалавек.

  2. Звязаны з раздражненнем, які выражае нервознасць.

    • Н. смех.

  3. Неспакойны, трывожны.

    • Нервознае жыццё.

|| наз. нервознасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вернападда́ны, ✂, м. (уст.).

Чалавек, які захоўвае вернасць манарху.

|| ж. вернападданая, ✂.

|| прым. вернападданніцкі, ✂.

  • Вернападданніцкія пачуцці (таксама ўвогуле пра адданасць уладзе, правячай вярхушцы; іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

добразычлівы, ✂, ж. (кніжн.).

  1. Які жадае людзям дабра, прыхільна адносіцца да іншых.

    • Д. чалавек.

  2. Які выражае сваёй сутнасцю прыхільнасць, спагаду.

    • Добразычлівыя словы.

|| наз. добразычлівасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сімпатыя, ✂, ж.

  1. Прыхільнасць, ласкавыя, цёплыя адносіны да каго-, чаго-н.

    • Адносіцца да каго-н. з вялікай сімпатыяй.

  2. Любімы чалавек (разм.).

    • Сёння сустрэў сваю сімпатыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шкоднік, ✂, м.

  1. Насякомае, якое прыносіць шкоду раслінам.

    • Шкоднікі злакаў.

  2. Чалавек, які прычыняе шкоду, зло народным, дзяржаўным інтарэсам са злачыннай мэтай, дыверсант.

|| прым. шкодніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шулер, ✂, м.

Чалавек, які ў картачнай гульні выкарыстоўвае махлярскія прыёмы, а таксама (перан.) увогуле махляр.

|| прым. шулерскі, ✂.

  • Ш. прыём (таксама перан. махлярскі, несумленны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

якісьці, ✂ і якісь, займ.

  1. Невядома які, нейкі.

    • Цябе пытаў я. чалавек.

  2. Ужыв. пры характарыстыцы якіх-н. адмоўных з’яў ці якасцей.

    • Хлопец расце якімсьці гультаём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дэбі́л

(лац. debillis = кволы, слабы)

чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

інвалі́д

(лац. invalidus = бяссільны, слабы)

чалавек, які страціў працаздольнасць у выніку ранення, хваробы, калецтва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)