лог м.

1. (овраг) лог, род. ло́гу м.; яр, род. я́ра м.;

2. (залежь) обл. абло́га, -гі ж.;

3. стр. руб, род. ру́ба м.;

кла́дка ло́гом кла́дка ру́бам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змізарне́ць сов.

1. осу́нуться, исхуда́ть (о лице);

2. стать невзра́чным, потеря́ть вид;

3. (прийти в упадок) оскуде́ть;

двара́нскі род ~не́ў — дворя́нский род оскуде́л;

гаспада́рка ~не́ла — хозя́йство оскуде́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счэп м.

1. род. счэ́пу (действие) сцеп, сце́пка ж.;

2. род. счэ́па в разн. знач. сцеп, сце́пка ж.;

ваго́нныя ~пы — ваго́нные сце́пы;

с. платфо́рм — сцеп (сце́пка) платфо́рм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зга́ньбіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.

1. Зняважыць, зняславіць каго‑, што‑н. сваімі ўчынкамі, паводзінамі. — Маўчы ты, нікчэмны трус, — здраднік! — крыкнуў Павел. — Я слухаць цябе не хачу! Ты род наш зганьбіў! Шамякін. — Два гады кіраваў, стараўся, гаспадарку ладзіў, пра рэпутацыю дбаў, а тут усчалося.. Зняславілі, зганьбілі, раскрытыкавалі... Быкаў.

2. Тое, што і зганіць. Радзіма, прымі маё шчырае слова І сціплага верша не зганьбі сурова! Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кар’е́ра, ‑ы, ж.

1. Высокае становішча ў грамадстве, дасягнутае дзейнасцю ў якой‑н. галіне; вядомасць, слава. Рабіць кар’еру. Бліскучая кар’ера. □ Рыхтэр будзе таксама ўпарты: ад таго, ці выкрые ён падпольную арганізацыю, залежыць яго кар’ера. Мікуліч.

2. Род дзейнасці; прафесія, занятак. Ваенная кар’ера. Артыстычная кар’ера. □ Хлопцы, якія жывуць з Блізнюком у адным пакоі, расказвалі, што Раман, трызнячы кар’ерай філосафа і трыбуна, нават у сне гаворыць свае прамовы... Сабаленка.

[Іт. carriera — жыццёвы шлях.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фамі́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фаміліі (у 1 знач.). Фамільны герб. □ Стаялі пышныя мармуровыя фамільныя скляпы. С. Александровіч. Размяшчаўся фамільны дом Міцкевічаў сярод шчыльнай гарадской забудовы. «Помнікі».

2. Які пераходзіць з роду ў род. [Гальвас:] Я не маю з чаго і дня пражыць. Праўда, ёсць фамільнае золата, але яго.. мала. Чорны. // Які належыць фаміліі (у 1 знач.), характэрны для яе. Фамільныя партрэты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

визг м. віск, род. ві́ску м., ві́скат, -ту м.; (писк) піск, род. пі́ску м.; (скуление) скавыта́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуби́на в разн. знач. дубі́на, -ны ж.; (толстая палка — ещё) кол, род. кала́ м., друк, род. друка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ёрш​I

1. зоол. ёрш, род. ярша́ м.; обл. аджгі́р, -ра м.;

2. (щётка) ёрш, род. ярша́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змееви́к

1. техн. змеяві́к, род. змеевіка́ м.;

2. мин. змеяві́к, род. змеевіку́ м.;

3. бот. ра́чыкі, -каў мн.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)