дарагі́, -а́я, -о́е; даражэ́йшы.
1. Які каштуе многа грошай, высока цэніцца; проціл. танны.
Дарагая мэбля.
Дорага (прысл.) каштуе.
2. перан. Які звязаны з вялікімі намаганнямі, ахвярамі.
Дарагая перамога.
3. перан. Такі, якім даражаць, якога шануюць.
Нам дарагая памяць герояў.
Дарагая тая хатка, дзе радзіла мяне матка (прыказка).
4. Ласкавы, мілы, любімы.
Д. друг.
Пішы часцей, дарагая сяброўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
саскрэ́бці, -скрабу́, -скрабе́ш, -скрабе́; -скрабём, -скрабяце́, -скрабу́ць; -скро́б, -скрэ́бла; -скрабі́; -скрэ́бены; зак., што.
1. Скрабучы, зняць або ачысціць што-н. з паверхні чаго-н.
С. кару з дрэва.
2. перан. 3 вялікімі цяжкасцямі сабраць (часцей якую-н. суму грошай; разм.).
|| незак. саскраба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і саскрэ́бваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. саскраба́нне, -я, н. і саскрэ́бванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Nérvenreiz
[-fən-] і [-vən-]
m -es, -e часцей pl мед. нерво́вае раздражне́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Únwohlsein
n -s недамага́нне, нядобрае адчува́нне (часцей у час менструацыі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Brösel
m, n -s, - (часцей pl) кро́шкі; пані- ро́вачныя сухары́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
kídnappen
['kitnεpən]
vt кра́сці, выкрада́ць (людзей, часцей дзяцей, дзеля выкупу, шантажу)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Song
m -s, -s зонг, пе́сня (часцей сацыяльна-крытычнага зместу)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
заваёва ж
1. (міру, правоў) Erkämpfung f -; Eróberung f -;
2. часцей мн (дасягненні) Errúngenschaft f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
гапты́чны
(гр. haptikos = датыкальны)
хапальны;
г-ыя рэакцыі — хапальныя рэакцыі, якія часцей за ўсё назіраюцца ў немаўлят.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Прапой ’п’янства; горкі п’яніца’ (Нас.). Аддзеяслоўны назоўнік да прапіць (гл. піць), у апошнім значэнні часцей — прапойца, параўн. рус. ты пропоица двора, ты пропил мое житье (параўн. Экерт, Этимология–1997–1999, 220).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)