Verbum

сваво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто сваволіць; гарэза, дуронік.

Не дзеці, а свавольнікі.

2. Упарты, свавольны чалавек.

3. Несур’ёзны, легкадумны чалавек.

|| ж. сваво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

рама́нтык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Прыхільнік і паслядоўнік рамантызму (у 1 і 2 знач.).

2. Чалавек, схільны да рамантызму (у 3 знач.).

3. Чалавек, прасякнуты рамантыкай, высокімі пачуццямі.

туля́га, -і, ДМ -у, Т -ам, м., ДМ -ля́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ля́г.

1. Чалавек, які туляецца, пазбягае сустрэч; бадзяга.

2. Баязлівец, нерашучы чалавек (разм.).

пану́рысты, -ая, -ае.

Хмурны, няветлівы.

П. чалавек.

|| наз. пану́рыстасць, -і, ж.

пасрэ́днасць, -і, ж.

1. гл. пасрэдны.

2. Пасрэдны, бяздарны чалавек (разм.).

бруха́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек з вялікім жыватом.

брыдкасло́ў, -сло́ва, мн. -сло́вы, -сло́ваў, м.

Чалавек, які ўжывае брыдкія словы.

бурбо́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (зневаж.).

Грубы, некультурны, уладалюбівы чалавек.

галубя́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца дрэсіроўкай галубоў.

маладу́шны, -ая, -ае.

Слабавольны, нерашучы, труслівы, не стойкі духам.

М. чалавек.