formidable
[ˈfɔrmɪdəbəl]
adj.
1) цяжкі́, склада́ны (зада́ньне, экза́мен)
2) стра́шны, небясьпе́чны, гро́зны (супраці́ўнік)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
indocile
[ɪnˈdɑ:səl]
adj.
1) непако́рны; нараві́сты, нату́рлівы, нату́рысты, упа́рты
2) цяжкі́ для выхава́ньня
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
arduous [ˈɑ:djuəs] adj. fml ця́жкі, напру́жаны; энергі́чны;
an arduous ascent ця́жкае ўзыхо́джанне;
an arduous task ця́жкая зада́ча;
arduous work напру́жаная пра́ца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
га́хаць і га́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. З сілаю удараць, суправаджаючы ўдар выкрыкам «гах!». Узнімаючы цяжкі лом, .. [баец] гахкаў і з сілай апускаў яго ў мёрзлую зямлю, намерваючыся адвярнуць вялікую скібу. Дудо.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́ма 1, ‑ы, ж.
Цяжкі хваравіты стан, які характарызуецца стратай прытомнасці і рэзкім парушэннем кровазвароту, дыхання, працэсу абмену.
[Ад грэч. kōma — глыбокі сон.]
ко́ма 2, ‑ы, ж.
Невялікі (меншы за 1/8 тона) інтэрвал паміж двума гукамі.
[Ад грэч. kómma — адрэзак.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ważki
1. важкі, важны, значны, сур’ёзны;
ważki argument — важкі аргумент;
2. уст. цяжкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
massív
a
1) масі́ўны, ця́жкі, трыва́лы
2) гру́бы
~e Dróhungen — наха́бныя пагро́зы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
gewíchtig
a
1) ця́жкі, паўнава́жкі
2) ва́жкі
ein ~er Grund — ува́жлівая прычы́на
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Маторны ’шпаркі, жвавы, спрытны, поўны радасці жыцця’ (Федар. 6; гом., Рам. 8; Мал., Ян.; браг., Шатал.), ’вялікі, доўгі, высокі, бялізны, цяжкі’ (Нас.), чэш. motorný ’жвавы, спраўны, спрытны’, nemotorný ’няўклюдны, непаваротлівы’, ’няспрытны, няспраўны’, славац. nemotorný ’тс’. Ст.-чэш. nemotorný ’непрыемны (пра гук)’, а суч. чэш. мае яшчэ значэнне ’бясформенны, цяжкі на выгляд (воз, бочка, нізкая вежа)’, якое можна аб’яднаць са значэннем ’непаваротлівы, няспрытны’. Найбліжэйшымі адпаведнікамі з’яўляюцца: літ. matarúoti ’махаць бічом, круціць хвастом’, г. зн. ’рабіць частыя рухі’ (Махэк₂, 375), а таксама, магчыма, літ. mèsti ’кідаць’, matãras ’верацяно’, mastýti ’абшываць’, лат. matara ’гібкі дубец’ (Фасмер, 2, 664).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бязра́дасны, ‑ая, ‑ае.
Пазбаўлены радасці; невясёлы. Мы цешымся, калі набліжаемся да такой мяжы, што пакідае за сабою бязрадасны, цяжкі і пакутлівы кавалак жыцця, і пераходзім у другі яго круг — ясны, прываблівы, жаданы. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)