Правава́цца ’судзіцца, мець цяжбу’ (Нас.; віл., Сл. ПЗБ), ’спрачацца, сварыцца’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), ’апраўдвацца’ (Шат.), правува́ты ’крыўдзіцца’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. правоватися ’кіравацца прававымі нормамі, судзіць па закону’ (Ст.-бел. лексікон). Да пра́ва (гл.); першапачаткова ’дамагацца права’. Сюды ж прасова́ць ’кіраваць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

курсо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, мн. -і, -со́вак, ж.

Дакумент на права лячэння і харчавання на курорце, звычайна без забеспячэння жыллём.

|| прым. курсо́вачны, -ая, -ае.

Курсовачныя хворыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абані́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што.

Набываць (набыць) права карыстання чым-н. на пэўны тэрмін.

А. ложу ў тэатры.

|| наз. абані́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

inalienable [ɪnˈeɪliənəbl] adj. fml неад’е́мны;

an inalienable right неад’е́мнае пра́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ownership [ˈəʊnəʃɪp] n.

1. ула́снасць, пра́ва ўла́снасці

2. вало́данне, улада́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэ́чавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэчаў (у 1 знач.). Рэчавае забеспячэнне. // Які служыць для захоўвання, пераносу рэчаў. Рэчавы мяшок.

•••

Рэчавае права гл. права.

Рэчавы доказ гл. доказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́барчы избира́тельный;

~чая — акру́га избира́тельный о́круг;

в. ўча́стак — избира́тельный уча́сток;

усеагу́льнае ~чае пра́ва — всео́бщее избира́тельное пра́во;

в. бюлетэ́нь — избира́тельный бюллете́нь;

○ акты́ўнае ~чае пра́ва — акти́вное избира́тельное пра́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кантрама́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Талон або другі ўмоўны знак, які дае права на бясплатнае наведванне тэатра, кіно і пад.

|| прым. кантрама́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непадсу́днасць, ‑і, ж.

Права не падлягаць суду данага судовага органа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праваздо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць мець права і несці абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)