lay claim to

заяві́ць сваё пра́ва на што

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

suffrage

[ˈsʌfrɪdʒ]

n.

1) пра́ва го́ласу

2) галасава́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

во́дкуп, -у, мн. -ы, -аў, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі: права на спагнанне дзяржаўных падаткаў, на манапольнае вядзенне гандлю, якое перадавалася казной прыватным асобам за грашовы ўзнос.

Вінны в.

Аддаць на в. што-н. (перан.: у поўнае распараджэнне).

|| прым. адкупны́, -а́я, -о́е.

Адкупная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́баршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто ўдзельнічае ў выбарах або мае на гэта права.

Сустрэча дэпутата з выбаршчыкамі.

2. Пры двухступенных або многаступенных выбарах — асоба, упаўнаважаная для ўдзелу ў выбарах.

|| ж. вы́баршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. вы́баршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

смець, сме́ю, сме́еш, сме́е; незак., з інф.

1. Адважвацца, мець смеласць для чаго-н.

Не с. спрачацца.

2. Мець права на што-н.

Ніхто не смее парушаць закон.

◊

Не смей(це) (разм.) — строгая забарона што-н. рабіць.

|| зак. пасме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

акушэ́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жанчына з сярэдняй медыцынскай адукацыяй, якая мае права самастойна аказваць дапамогу пры родах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кадыфіка́цыя, ‑і, ж.

Звядзенне ў адзіную ўзгодненую сістэму (у кодэкс) законаў краіны, якія адносяцца да пэўнай галіны права. Кадыфікацыя законаў аб працы.

[Ад лац. codex — кніга і facere — рабіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасэсі́йны, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да выкарыстання на прыватнаўласніцкіх заводах працы прыпісаных да гэтых заводаў Сялян. Пасэсійнае права. Пасэсійныя сяляне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

eligible

[ˈelɪdʒəbəl]

adj.

1) той, хто мо́жа быць вы́браны або́ прыня́ты (у арганіза́цыю); адпаве́дна кваліфікава́ны; пажада́ны, адпаве́дны

eligible for membership — які́ ма́е пра́ва быць ся́брам

2) які́ ма́е пра́ва

eligible voter — асо́ба, яка́я ма́е пра́ва галасава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

únterschriftsberechtigt

a які́ ма́е пра́ва по́дпісу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)