obscene [əbˈsi:n] adj. непрысто́йны, бры́дкі, паха́бны; бессаро́мны (пра думкі, кнігі і да т.п.);

obscene words непрысто́йныя/бры́дкія/нецэнзу́рныя сло́вы, ла́янка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spine [spaɪn] n.

1. anat. пазвано́чнік, спінны́ хрыбе́т

2. bot., zool. калю́чка, іго́лка, шып

3. го́рны хрыбе́т

4. карашо́к кні́гі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адмо́кнуць сов. отмо́кнуть;

во́кладка ~кла і адста́ла ад кні́гі — обло́жка отмо́кла и отста́ла от кни́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азнаёміць сов. ознако́мить;

а. каго́-не́будзь са зме́стам кні́гі — ознако́мить кого́-л. с содержа́нием кни́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пачарпну́ць сов. (взять, заимствовать откуда-л.) почерпну́ть;

п. ве́сткі з кні́гі — почерпну́ть све́дения из кни́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паасо́бнік, ‑а, м.

Уст. Экземпляр чаго‑н. Гэта апошняя.. заключная частка гісторыі аднаго паасобніка кнігі «Жалейка», надрукаванай, як вядома, яшчэ ў 1908 г. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыахво́ціць, ‑вочу, ‑воціш, ‑воціць; зак., каго-што.

Выклікаць у каго‑н. ахвоту да якога‑н. занятку. Дзед таксама стараўся прыахвоціць унука да кнігі. Каваленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белетры́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Мастацкая празаічная літаратура. Усе тры раздзелы кнігі.. чытаюцца з цікавасцю, як добрая белетрыстыка. Рагойша. // Творы для лёгкага чытання.

[Ад фр. belles-lettres — прыгожая славеснасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́цца, дзе́нуся, дзе́нешся, дзе́нецца; дзе́нься; зак. (разм.).

1. Знікнуць, прапасці.

Куды ён дзеўся? Нікуды ён не дзенецца.

2. Знайсці сабе месца, прытулак.

У незнаёмым горадзе не ведаеш, куды д. нанач.

|| незак. дзява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Куды ж мне д.? Кудысьці кнігі з паліцы дзяваюцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэма́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Заўвага; памета на палях (рукапісу, кнігі; уст.).

Рэмаркі на палях рукапісу.

2. У п’есе: тлумачэнне аўтара да тэксту, якое датычыць абставін дзеяння, знешняга выгляду ці паводзін персанажа.

|| прым. рэма́рачны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)