вярхо́м, прысл.

1. Пра язду: на спіне жывёлы.

В. на кані.

2. перан. Седзячы на кім-, чым-н., як на спіне каня.

В. на крэсле.

Скакаць в. на кійку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіз, -а і -у, м. (разм.).

1. -у, гл. гізаваць.

2. -а, мн. -ы́, -о́ў. Вялікая муха, самка якой жывіцца кроўю жывёлы і чалавека; сляпень.

Г. напаў на скаціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́гляд, -у, М -дзе, м.

1. Клопат (у 2 знач.) аб кім-, чым-н.

Д. хворага.

Д. жывёлы.

Д. пасеваў.

2. Нагляд (у 2 знач.) за кім-, чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

troop​1 [tru:p] n.

1. гру́па; гурт; грамада́; атра́д

2. ста́так, чарада́ (жывёлы)

3. pl. troops во́йска

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акамяне́лы в разн. знач. окамене́лый;

а. касця́к дагістары́чнай жывёлы — окамене́лый костя́к доистори́ческого живо́тного;

а. твар — окамене́лое лицо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зімо́ўка ж.

1. зимо́вка, зимова́ние ср.;

з. жывёлы — зимо́вка (зимова́ние) скота́;

2. зимо́вка;

пабудава́ць ~ку — постро́ить зимо́вку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмо́р, ‑у, м.

Паступовае пагалоўнае адміранне, масавае выміранне; падзеж жывёлы, птушак, насякомых. Адмор пчол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галаві́зна, ‑ы, ж.

Мяса з галавы жывёлы, рыбы як прадукт харчавання. Суп з галавізнай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стафа́ж, ‑у, м.

У пейзажным жывапісе — другарадныя элементы кампазіцыі карціны (людзі, жывёлы і пад.).

[Ням. Staffage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматкле́тачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які складаецца з вялікай колькасці клетак. Шматклетачныя водарасці. Шматклетачныя жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)