дале́й, прысл.

1.

Выш. ст. да прыслоўя далёка. Бачыць вока далёка, а розум яшчэ д. (прыказка).

2. Наперадзе, на пэўнай адлегласці.

Д., за жытам, пачынаецца бярэзнік.

3. Затым, потым, у далейшым.

Д. усё будзе добра.

4. Працягваючы пачатае.

Чытаць д.

◊

І гэтак далей (скарочана і г.д.) — ужыв. ў канцы пералічэння як указанне на тое, што пералічэнне можа быць працягнута.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

касі́ць², кашу́, ко́сіш, ко́сіць; незак.

1. што. Рабіць касым, крывым; перакошваць.

К. рот.

2. што і чым. Глядзець коса, убок.

Конь касіў вокам на кучу канюшыны.

3. Быць касавокім, касым.

Левае вока косіць.

|| зак. скасі́ць, скашу́, ско́сіш, ско́сіць; ско́шаны (да 1 знач.) і пакасі́ць, -кашу́, -ко́сіш, -ко́сіць; -ко́шаны (да 1 знач.).

Скасіць вугал хаты.

Вокны пакасіла (безас.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

відо́ка Віднае з усіх бакоў, адкрытае, высокае месца (Слаўг.). Тое ж відоцы, лабок, лыса́гар, кол, далонь, тычок, вока, звані́ца, мая́к (Слаўг.), відоліца (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

падцячы́ сов., в разн. знач. подте́чь;

вада́ ~цякла́ пад ла́ву — вода́ подтекла́ под скамью́;

во́ка ~цякло́ — глаз подтёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Áugapfel

m -s, -äpfel во́чнае я́блыка

wie séinen ~ hüten — берагчы́ як зрэ́нку во́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

geübt

a трэнірава́ны,трэніро́ваны; дасве́дчаны, спрактыкава́ны; уме́лы, майстэ́рскі

ein ~es Áuge — спрактыкава́нае [напрактыкава́нае] во́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

энафта́льм

(ад гр. en = у, на + ophthalmos = вока)

западанне вочнага яблыка ў вочную яму пры траўмах вока, пры атрафіі тлушчавай клятчаткі вочнай ямы і інш. (параўн. экзафтальм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпіка́нтус

(ад эпі- + гр. kanthos = унутраны вугал вока)

асобая складка ля ўнутранага вугла вока, якая ўтворана скурай верхняга павека і прыкрывае слёзны бугарок; характэрна для мангалоіднай расы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

фасе́т, ‑а, М ‑сеце, м.

Спец.

1. Скошаная бакавая грань чаго‑н.

2. Грань адшліфаванага каменя.

3. Рагавіца кожнага з асобных вочак, з якіх складаецца складанае вока членістаногіх.

[Фр. facette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крива́я​II сущ. (ослепшая на один глаз) разг. слепаво́кая, -кай ж.; сляпа́я на адно́ во́ка, аднаво́кая, -кай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)