obtłukiwać
незак.
1. адбіваць; адколваць;
2. разм. біць; калаціць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
брыка́цца, ‑а́ецца; незак.
1. Біць нагамі, брыкаць. Конь спачатку не хацеў насіць чалавека на сваёй спіне, іржаў, брыкаўся. Бядуля. // Брыкаць адзін другога. Коні пачалі брыкацца. // Мець звычку біць нагамі, брыкаць. Гэты конь брыкаецца. // Рабіць рэзкія рухі, дрыгаць нагамі, жадаючы вызваліцца (пра чалавека). Дзяўчаты з рогатам неслі хлопца да рэчкі, той брыкаўся, крычаў. Гурскі.
2. перан. Разм. Упарціцца, упірацца. [Максім:] — З выгляду здаецца — «ані вэзь», брыкаецца, абражаецца, а скончыць тым, што прыгорнецца да цябе. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саракапя́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Разм. Гармата з калібрам ствала ў сорак пяць міліметраў. Здрыганулася зямля, захадзіла хадуном у рацэ вада, як закіпеўшы: сталі біць саракапяткі. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спатрэ́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.
Зрасходаваць, выкарыстаць на што‑н. У Касцюкевіча было запісана надзіва ўсё дакладна: колькі ён страціў вугалю, колькі ўзяў вады, .. колькі спатрэбіў на бягучыя рамонты. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Байдо́сіць ’біць’ (Нас.). Да ба́йда ’паля’. Параўн. байдо́саваць ’біць байды’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паласава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; незак.
1. што. Рэзаць на палосы (спец.).
П. жалеза.
2. каго-што. Біць, пакідаючы рубцы, палосы на целе (разм.).
|| зак. спаласава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны (да 2 знач.) і распаласава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны (да 1 знач.).
|| наз. паласава́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
wallop1 [ˈwɒləp] n. infml мо́цны ўдар; шум;
strike a wallop мо́цна біць;
go down/fall with a wallop гру́кнуцца, гры́мнуцца, бра́знуцца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Пярэ́сціць ’рабіць пярэстым’; экспр. ’біць, сцябаць, лупіць’ (ТСБМ, люб., Жыв. сл.; Сержп.), ’біць дубцом, палкай, рабіць пісягі’ (Некр.), ’збіваць паленам, палкай’ (Шат.), ’секчы дубцом; лаяць’; параўн. укр. пері́щити ’моцна біць, секчы; моцна, бесперапынна ісці (пра дождж)’, балг. пера́стим ’біць; сварыцца’, пере́стим ’лаяць’. Вытворнае ад пе́рыць ’біць; лупцаваць’ (гл.), аналагічна тлумачацца ўкраінскае (< пе́рити ’тс’, ЕСУМ, 4, 350) і балгарскае (< пе́ря ’біць, лупцаваць’, ’праць’, БЕР, 5, 167) словы. На семантыку, магчыма, паўплывала пярэсты (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sledge-hammer
[ˈsledʒ,hæmər]
1.
v.t.
біць мо́латам або́ як мо́латам
2.
adj.
мо́цны; зьнішча́льны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
друкII м разм (палка) Knüppel m -s, -; Knüttel m -s, -;
біць саба́ку друкам den Hund prügeln*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)