закаса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Загнуўшы, падняць вышэй (частку, край адзення). Закасаць рукавы. // Агаліць (рукі, ногі), загнуўшы адзенне ўверх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамо́клы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які стаў зусім мокрым. Перамоклае адзенне.

2. Які страціў якія‑н. якасці ад доўгага мачэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сліню́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Разм.

1. Нагруднік у маленькіх дзяцей, які засцерагае адзенне ад забруджвання.

2. Слінявае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвін, ‑у, м.

Гладкаафарбаваная паўшарсцяная ці баваўняная тканіна саржавага перапляцення, якая ідзе на сукенкі і верхняе адзенне. Паліто з цвіну.

[Ад англ. twine — кручаная нітка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сві́та ж

1. (суправаджэнне) Gefólge n -s, -; Suite [´svi:tə] f -, -n;

2. (адзенне) (lánger) Báuernrock

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Ру́бы толькі мн. л., экспр. ’добрае, святочнае адзенне’ (драг., З нар. сл.), параўн. ст.-бел. роубие альбо хоусты (XV ст., Карскі 2-3, 23). Рус. руб, ру́ба ’грубае адзенне, лахманы’, н.-луж. rub ’адзенне, саван’, серб.-харв. ру̏ба ’адзенне’, балг. ру́ба ’тс’. Усходне- і заходнеславянскія словы традыцыйна ўзводзяць да прасл. *rǫbъ, rǫbiti (Фасмер, 3, 510; Чарных, 2, 125), гл. руб. Балгарскае слова лічаць запазычаннем праз тур. ruba ’адзенне’ з іт. roba ’тс’, якое са ст.-в.-ням. і ст.-н.-ням. roub ’здабыча’, ням. Raub ’грабеж’. Адтуль жа і серб.-харв. ру̏ба ’адзенне’, рум. rubă ’лахман’, алб. rub ’ручнік’ (БЕР, 6, 331–332).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зрэ́б’е, -я, н.

Грубая кастрывая кудзеля, што аддзяляецца пры трапанні лёну, пянькі, а таксама палатно з такой кудзелі і адзенне з такога палатна.

Ткаць з.

Хадзіць у зрэб’і.

|| прым. зрэ́бны, -ая, -ае.

Зрэбныя ніткі.

З. мех.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паабшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Абшыць усё, многае.

П. рукавы футрам.

2. што. Абабіць што-н. з мэтай уцяплення.

П. сцены дошкамі.

3. каго (што). Пашыць для ўсіх, многіх вопратку, адзенне.

П. дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бахі́лы, -аў, адз. бахіла, -ы, ж.

1. Самаробныя глыбокія гумавыя галёшы на валёнкі.

2. Спецыяльнае скураное адзенне для рыбалавецкіх і лесасплаўных промыслаў.

3. Спецыяльныя ахоўныя чахлы, якія надзяваюць на абутак.

Аднаразовыя б.

|| прым. бахі́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прасушы́цца, -ушу́ся, -у́шышся, -у́шыцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць поўнасцю сухім пасля сушкі.

Падушка прасушылася.

2. Высушыць на сабе адзенне, абутак (разм.).

Трапіў пад дождж, трэба п.

|| незак. прасу́швацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)