караву́л, -а,
1. Вайсковая ўзброеная варта.
2. Абавязкі па ахове чаго
3. у
Узяць на каравул — аддаць пашану асобым ружэйным прыёмам.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
караву́л, -а,
1. Вайсковая ўзброеная варта.
2. Абавязкі па ахове чаго
3. у
Узяць на каравул — аддаць пашану асобым ружэйным прыёмам.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кара́вы, -ая, -ае.
1. Каляны ад засохлай гразі.
2. Нягладкі, скрыўлены, шарахаваты, загрубелы.
3.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
каравя́к, -у́,
Каровін гной (у 2
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
карага́ч, -а́ і (пра драўніну і
Паўднёвае дрэва ці куст сямейства вязавых; бераст.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
караго́д, -а,
1. Калектыўны танец у славянскіх народаў, удзельнікі якога з песнямі ходзяць па крузе (звычайна ўзяўшыся за рукі), а таксама ўдзельнікі такога танца.
2. Круг, утвораны людзьмі, якія ўзяліся за рукі падчас гульні, танца
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
карае́д, -а,
Дробны жук-шкоднік, які грызе драўніну і кару дрэў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
каразі́йны
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
караі́мы, -аў,
Народнасць цюркскай моўнай групы, якая жыве ў Крыме, Заходняй Украіне, Польшчы, а таксама ў Літве.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ка́рак, -рка,
Браць (узяць) за карак — прыцягнуць да адказнасці.
Гнаць у карак — прымушаць хутка рабіць што
Сядзець на карку — быць на ўтрыманні ў каго
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
каракалпа́кі, -аў,
Народнасць цюркскай моўнай групы, якая складае асноўнае карэннае насельніцтва Рэспублікі Каракалпакстан, што ўваходзіць у склад Узбекістана.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)