стук

1. сущ. стук, род. сту́ку м.; (грохот) грук, род. гру́ку м.;

2. межд., разг. стук, грук.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бор м.

I (род. бо́ру) (лес) бор; красноле́сье ср.;

◊ адку́ль сыр-б. загарэ́ўся — отку́да сыр-бо́р загоре́лся

II (род. бо́ру) хим. бор

III мед. (сверло) бор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пяру́н (род. Перуна́) м., миф. Перу́н

пяру́н (род. перуна́) м. уда́р гро́ма;

◊ каб цябе́ п. забі́ў! — чтоб тебя́ гром разрази́л!;

сы́паць перуны́ — мета́ть гро́мы и мо́лнии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпат I, род. шпа́ту м., мин. шпат;

○ палявы́ ш. — полево́й шпат;

ва́пнавы ш. — известко́вый шпат;

жале́зны ш. — желе́зный шпат

шпат II, род. шпа́ту м., вет. шпат

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клан

(англ. clan, ад кельц. clann)

1) радавая абшчына, род (першапачаткова ў кельцкіх народаў);

2) перан. замкнутая група людзей, звязаных якімі-н. агульнымі інтарэсамі (эканамічнымі, дзелавымі і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

strain​3 [streɪn] n.

1. спа́дчынная ры́са, схі́льнасць (характару);

There is a strain of weakness in him. Ён слабы чалавек па прыродзе.

2. паро́да, род, від;

a new strain of virus но́вы від ві́руса;

in the same strain у тым жа ду́ху, гумо́ры;

of noble strain высакаро́днага пахо́джання

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыя́гназ

(гр. diagnosis = распазнаванне)

1) вызначэнне хваробы на падставе абследавання хворага;

2) біял. навуковае апісанне асноўных прымет, якія характарызуюць пэўную сістэматычную групу (від, род і г. д.) раслін або жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лагагры́ф

(ад гр. logos = слова + griphos = загадка)

род шарады, для разгадвання якой трэба адшукаць загаданае слова і ўтварыць ад яго новыя словы шляхам перастаноўкі або выкідвання асобных складоў ці літар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

месі́я

(лац. messias, ад ст.-яўр. māšiāch = памазанік)

паводле іудзейскага і хрысціянскага веравучэнняў, пасланец бога, які павінен прыйсці на зямлю, каб выратаваць род чалавечы ад зла і ўстанавіць «царства нябеснае».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Мацю́к ’род зельцу з барановых або свіных унутранасцей’ (мядз., Нар. сл.). Зах.-укр. мацько, мацьок, жытом. мацьок, мацько ’свіны страўнік’ (ЛАПП). З польск. maciek ’тс’, ’сальцісон’, ’бруха’, ’страўнік, напханы кашай’. Паводле Вештарт (Бел.-польск. ізал., 20), польск. і ўкр. лексемы запазычаны з рум. mat ’кішка’, ’унутранасці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)