теку́щий
1. прич. які́ (што) цячэ́; які́ (што) плыве́; см. течьI 1;
2. прил. бягу́чы;
теку́щие дела́ бягу́чыя спра́вы;
теку́щий счёт бухг. бягу́чы раху́нак;
3. прил. (теперешний, настоящий) цяпе́рашні; (этот) гэ́ты; (современный) суча́сны;
в теку́щем году́ у гэ́тым го́дзе;
теку́щий моме́нт цяпе́рашні (суча́сны) мо́мант.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
АРНІТА...
[ад грэч. ornis (ornithos) птушка],
першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: «які адносіцца да птушак», напр., арніталогія, арнітафауна.
т. 1, с. 500
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГАЛАКТЫ́ЧНЫ ГОД,
прамежак часу, за які Сонечная сістэма робіць 1 абарот вакол цэнтра Галактыкі. Складае каля 230 млн. зямных гадоў.
т. 4, с. 449
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
which
[hwɪtʃ]
1.
pron.
1) які́, като́ры, хто
Which of you am I to thank? — Каму́ з вас падзя́каваць?
Which way shall we go? — У які́ бок мы по́йдзем?
2) які́, като́ры, што
the sight which I saw — відо́вішча, яко́е я паба́чыў
2.
adj.
які́, като́ры
Which boy won the prize? — Като́ры хлапе́ц здабы́ў узнагаро́ду?
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
адзіно́кі, -ая, -ае.
1. Аддзелены ад іншых падобных; без іншых, да сябе падобных.
А. дуб.
2. Які не мае сям’і, блізкіх; які адчувае сябе чужым сярод людзей, далёкім ад іх.
А. чалавек.
3. Які праходзіць, адбываецца ва ўмовах адзіноты.
Адзінокая старасць.
|| наз. адзіно́касць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
непісьме́нны, -ая, -ае.
1. Які не ўмее чытаць і пісаць.
Н. чалавек.
2. перан. Які не мае адпаведных ведаў у якой-н. галіне, недасведчаны ў чым-н.
Н. рэцэнзент.
3. Які выкананы без належнага ведання справы, з памылкамі.
Н. чарцёж.
|| наз. непісьме́ннасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
няўхі́льны, -ая, -ае.
1. Які не мае адхіленняў ад чаго-н.; пастаянны.
Н. рост вытворчасці.
2. Такі, што нельга парушыць, які не падлягае адвольнаму змяненню; абавязковы.
Н. закон.
3. Непазбежны, які вынікае з абставін; немінучы.
Над кожным злачынцам звісае няўхільная кара.
|| наз. няўхі́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
палявы́, -а́я, -о́е.
1. гл. поле.
2. Які знаходзіцца або які робіцца ў полі (не ў садзе, не ў лесе, не ў гарах).
Палявыя травы.
Палявая мыш.
Палявыя работы.
3. Які мае адносіны да баявых дзеянняў, паходны.
Палявая артылерыя.
Палявая пошта.
П. статут.
Палявая форма.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прапарцыяна́льны, -ая, -ае.
1. У матэматыцы: які знаходзіцца ў адносінах прапарцыянальнасці (у 2 знач.).
Прапарцыянальныя велічыні.
2. Які знаходзіцца ў пэўных колькасных адносінах, адпаведнасці з чым-н.
Прапарцыянальнае прадстаўніцтва.
3. Які мае правільныя прапорцыі (у 2 знач.); суразмерны.
П. склад цела.
|| наз. прапарцыяна́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шматзна́чны¹, -ая, -ае.
1. Які мае вялікае значэнне, важныя вынікі, значны ўплыў на каго-, што-н.
Шматзначная падзея.
2. Які робіць намёк на што-н. важнае, пра многае гаворыць.
Ш. позірк.
Шматзначна (прысл.) усміхацца.
3. Які мае многа значэнняў.
Шматзначнае слова.
|| наз. шматзна́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)