Verbum

капы́лле, -я, н., зб.

Капылы.

капы́ціцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціцца; незак.

Спатыкацца (пра каня).

|| зак. скапы́ціцца, -ціцца.

капэ́ла, -ы, мн. -ы, -пэ́л, ж.

Вялікая музычная група выканаўцаў — хор у спалучэнні з аркестрам.

Дзяржаўная харавая к.

капюшо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Адкідны галаўны ўбор, прымацаваны ззаду да каўняра верхняга адзення.

Паліто з капюшонам.

|| прым. капюшо́нны, -ая, -ае.

капялю́ш, капелюша́, мн. капелюшы́, капелюшо́ў, м.

Галаўны мужчынскі ўбор з палямі, жаночы — розных фасонаў.

Саламяны к.

|| памянш. капялю́шык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. капялю́шны, -ая, -ае.

капялю́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар па вырабе капелюшоў.

|| ж. капялю́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

капяну́ць гл. капа́ць.

ка́ра, -ы, ж.

Суровае пакаранне за правіннасць.

К. за злачынства.

кара́, -ы́, ж.

1. Паверхневая частка ствала, галін і кораня дрэвавых раслін.

К. бярозы.

2. чаго або якая. Верхні цвёрды слой на чым-н.

Ледзяная к.

○

Зямная кара — верхняя цвёрдая абалонка Зямлі.

Кара вялікіх паўшар’яў галаўнога мозга; кара галаўнога мозга — паверхневы слой галаўнога мозга ў вышэйшых пазваночных і чалавека.

|| прым. каравы́, -а́я, -о́е.

караба́ты, -ая, -ае.

Няроўны, пагнуты, скрыўлены.

Карабатая дошка.

|| наз. караба́тасць, -і, ж.