sympathetic

[,sɪmpəˈӨetɪk]

adj.

1) спага́длівы, спачува́льны

2) informal які́ пагаджа́ецца, ухваля́е, зго́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

twopenny

[ˈtʌpəni]

adj.

1) які́ кашту́е два пэ́нсы

2) Figur. та́нны, бязва́ртасны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

underweight

[,ʌndərˈweɪt]

1.

adj.

які́ ва́жыць зама́ла, недава́жаны

2.

n.

недава́га f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ungulate

[ʌnˈgjəleɪt]

1.

adj.

капы́тны; які́ ма́е капыты́

2.

n.

капы́тная жывёліна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

unmoral

[ʌnˈmɔrəl]

adj.

які́ ня ма́е дачыне́ньня да мара́лі або́ э́тыкі; немара́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

unscrupulous

[ʌnˈskru:pjələs]

adj.

1) які не перабіра́е ў сро́дках

2) беспрынцыпо́вы; несумле́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

usable, useable

[ˈju:zəbəl]

adj.

які́ мо́жа быць ужыва́ным; прыда́тны, го́дны для ўжыва́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ско́ры

1. в разн. знач. ско́рый;

с. цягні́к — ско́рый по́езд;

с. на распра́ву — ско́рый на распра́ву;

с. ад’е́зд — ско́рый отъе́зд;

2. (быстрый, проворный) пры́ткий;

ба́чыш, які́ с. — ишь, како́й пры́ткий;

◊ на ~рую руку́ — на ско́рую ру́ку;

с. на руку́ — ско́рый на́ руку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

непадзе́льны, -ая, -ае.

1. Які не паддаецца падзелу, драбленню, распаду на часткі.

Непадзельныя словазлучэнні.

2. Які не падлягае падзелу, знаходзіцца ў агульным валоданні.

Н. фонд.

3. Якога не дзеляць ні з кім; поўны, абсалютны.

Непадзельная ўлада.

4. У матэматыцы: які не дзеліцца без астачы.

Н. лік.

|| наз. непадзе́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гістары́чны, -ая, -ае.

1. гл. гісторыя.

2. Які рэальна існаваў, не выдуманы.

Г. факт.

3. Які адносіцца да часу, ад якога захаваліся пісьмовыя помнікі (напр., рукапісы); проціл. дагістарычны.

Гістарычная эпоха.

4. Выключна важны, які ўвайшоў у гісторыю.

Гістарычныя рашэнні.

|| наз. гістары́чнасць, -і, ж. (да 1 і 4 знач.).

Г. мастацкага твора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)