Verbum

капо́т², -а, М -по́це, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Жаночае плацце свабоднага пакрою; род халата.

капра́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Воінскае званне малодшага камандзіра ў арміях некаторых краін, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. капра́льскі, -ая, -ае.

капро́вы гл. капёр.

капро́н, -у, м.

Штучнае валакно высокай трываласці, а таксама тканіна з гэтага валакна.

|| прым. капро́навы, -ая, -ае.

Капронавыя панчохі.

капры́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Беспадстаўнае, але настойлівае жаданне, патрабаванне чаго-н., недарэчная задума, дзівацтва.

Дзіцячы к.

2. перан., чаго. Што-н. нечаканае, выпадковае ў той ці іншай сферы жыцця.

К. моды.

К. прыроды.

|| прым. капры́зны, -ая, -ае.

Капрызнае надвор’е.

капры́за, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ры́з і -аў (разм.).

Капрызны чалавек, капрызнае дзіця.

капры́зіць, -ры́жу, -ры́зіш, -ры́зіць; незак.

Паводзіць сябе капрызна, быць капрызным.

|| зак. пакапры́зіць, -ры́жу, -ры́зіш, -ры́зіць.

капры́знік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Капрызны чалавек, капрыза.

|| ж. капры́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

капры́знічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і капрызіць.

капры́чыа, нескл., н. (спец.).

Віртуозны музычны твор, які вызначаецца жывасцю, нечаканымі і арыгінальнымі пераходамі.