дыферэнцыя́цыя, ‑і, ж.

Расслаенне, расчляненне чаго‑н. на асобныя разнародныя часткі. Класавая дыферэнцыяцыя. Дыферэнцыяцыя цэн.

[Ад лац. differentia — розніца, адрозненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздво́іць, ‑двою, ‑двоіш, ‑двоіць; зак., што.

Раздзяліць надвае, на дзве часткі. Раздвоіць провад. Раздвоіць сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассячы́ся і рассе́кчыся, ‑сячэцца; ‑сякуцца; пр. рассекся, ‑лася; зак.

Раздзяліцца на часткі. Палена лёгка рассеклася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэдняру́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сярэдзіны еўрапейскай часткі Расіі. Сярэдняруская прырода. Сярэднярускія гаворкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прома́зать сов., в разн. знач. прама́заць;

прома́зать все ча́сти маши́ны прама́заць усе ча́сткі машы́ны;

прома́зать по во́лку прама́заць па во́ўку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

decompose

[,di:kəmˈpoʊz]

v.

1) гнісьці́, гніць

2) расклада́ць (на ча́сткі)

3) расклада́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

disintegrate

[dɪsˈɪntəgreɪt]

1.

v.t.

расклада́ць, разьбіва́ць на ча́сткі

2.

v.i.

расклада́цца; распада́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дваі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., дво́іцца; незак.

1. Раздзяляцца на дзве часткі; раздвойвацца.

2. Здавацца падвоеным (пра зрокавае ўспрыняцце).

У вачах дваіліся ўсе прадметы.

Хто баіцца, таму ўваччу дваіцца (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэта́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Невялікая падрабязнасць, прыватнасць.

У праекце ўсе дэталі прадугледжаны.

2. Частка механізма, машыны, якая не можа быць разабрана на іншыя, больш простыя і драбнейшыя часткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вае́нна-прамысло́вы, -ая, -ае.

У выразе: ваенна-прамысловы комплекс — аб’яднанне манаполій, прадпрыемстваў, што вырабляюць ваенную прадукцыю, а таксама аб’яднанне прадстаўнікоў узброеных сіл і часткі дзяржаўна-адміністрацыйнага апарату, якое ставіць сваёй мэтай гонку ўзбраенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)