аналіты́чны

(гр. analytikos)

1) заснаваны на прымяненні аналізу (напр. а. метад даследавання);

2) здольны рабіць аналіз (напр. а. розум);

3) які служыць для аналізу (напр. а-ыя вагі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Сэнс ’унутраны лагічны змест, значэнне’, ’разумная аснова, прызначэнне, мэта’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Байк. і Некр., Шат., Касп., Гарэц.), ’розум, толк, лад’ (Нас.): людзі кажуць сэнс (Сержп.). Праз польск. sens з лац. sēnsus ’сэнс’, sentiō ’адчуваю’ (Кюнэ, Poln., 96 з літ-рай). Ст.-бел. сенсъ з 1592 г. са ст.-польск. sens (Булыка, Лекс. запазыч., 132). Аб рус. сенс < польск. sens гл. Фасмер, 3, 601.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vernúnft

f - ро́зум, здаро́вы сэнс

zur ~ bríngen* — даве́сці да ро́зуму

~ ánnehmen*, zur ~ kómmen* — аду́мацца, прыйсці́ да ро́зуму

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

głęboki

глыбокі;

głęboki talerz — глыбокая талерка;

głęboki umysł — глыбокі розум;

głęboki sen — глыбокі (моцны) сон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

reason​1 [ˈri:zn] n.

1. прычы́на, падста́ва;

with reason абгрунтава́на;

for no good reason без ува́жлівай прычы́ны;

She had a reason for laughing. У яе была прычына пасмяяцца.

2. ро́зум, інтэле́кт;

only man has reason то́лькі чалаве́к – істо́та разу́мная;

lose one’s reason звар’яце́ць, з глу́зду з’е́хаць

3. разва́жнасць, разва́жлівасць;

listen to reason прыслу́хацца да го́ласу ро́зуму

♦

it stands to reason infml відаво́чна, зразуме́ла; цвяро́зы ро́зум падка́звае

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

просвещённый асве́чаны; (образованный) адукава́ны; (культурный) культу́рны;

просвещённый челове́к адукава́ны (культу́рны) чалаве́к;

просвещённое мне́ние дасве́дчаная ду́мка;

просвещённый абсолюти́зм ист. асве́тны абсалюты́зм;

просвещённый ум асве́чаны ро́зум;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

незре́лый

1. (о плодах и т. п.) няспе́лы;

незре́лое я́блоко няспе́лы я́блык;

2. перен. няста́лы; няспе́лы;

незре́лое произведе́ние няспе́лы твор;

незре́лый ум няста́лы ро́зум.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дапы́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Які імкнецца ўсё зразумець, пазнаць, набыць новыя веды. Дапытлівы розум. □ Уладзік — хлопец цікаўны, дапытлівы, ён ужо ўсё разумеў у бацькавай працы, ён прагна ўсё лавіў, прагна пазнаваў жыццё. Марціновіч. // Праніклівы, цікаўны (аб позірку). [Сілівон] абвёў дапытлівым позіркам насцярожаную постаць чалавека. Лынькоў. Цёмныя, заўсёды дапытлівыя вочы дачкі глядзяць цяпер некуды ў глыбіню саду. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

swoon [swu:n] v.

1. dated па́даць у беспрыто́мнасць

2. (over) дзі́ка захапля́цца, упада́ць у экста́з;

All the girls are swooning over the new boss. Усе дзяўчаты згубілі розум ад новага боса.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ашаламе́ць ’адурэць’ (Касп.), ’аслупянець, страціць розум ад нечаканасці’ (палес., Цыхун, вусн. паведамл.), ’збянтэжыцца, згубіць кірунак і развагу’ (КЭС, лаг.), ошоломонець ’адурэць’ (КСТ), ашаламу́ніцца (Шпіл.), укр. ошалемоніти ’ашалець’, рус. ошелометь ’адурэць, ашалець, страціць прытомнасць’. Ад шо́лам ’шум’, гл. ашаламіць; да семантыкі параўн. устойлівыя выразы «шум и шаль в голове» (Шн., 2, 552), «на третье (поле) конь ступая, шум голоўку обнимая» (Шн., I, 334); суфіксальнае нарашчэнне ‑ан‑ (‑он‑) мае ўзмацняльны характар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)