каляпло́днік, ‑а, м.

Сценка плода ў раслін, якая абкружае насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжра́ддзе, ‑я, н.

Прастора паміж радамі пасаджаных або пасеяных раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насенняво́дства, ‑а, н.

Галіна раслінаводства, якая займаецца развядзеннем насенных раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкла́с, ‑а, м.

Падраздзел класа ў сістэматыцы раслін і жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсяме́йства, ‑а, н.

Падраздзяленне сямейства ў сістэматыцы жывёл і раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажы́тнік, ‑у, м.

Род адналетніх або мнагалетніх раслін сямейства бабовых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панда́навыя, ‑ых.

Сямейства аднадольных трапічных раслін з вузкімі вызубленымі лістамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачкава́нне, ‑я, н.

Спосаб бясполага (вегетатыўнага) размнажэння жывёл і раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюскано́сныя, ‑ых.

Сямейства раслін, якія маюць плюску (напрыклад, дуб, каштан).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́скавыя, ‑ых.

Сямейства аднадольных дробных раслін, якія жывуць у вадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)