прака́т ​1, ‑у, М ‑каце, м.

Спец.

1. Тое, што і пракатка. Пракат рэек.

2. Металічныя вырабы, атрыманыя шляхам пракаткі. Праз чатыры месяцы пасля пачатку вайны выпуск якаснага пракату ва ўсходніх раёнах краіны ўзрос удвая супроць даваеннага. «Звязда».

прака́т ​2, ‑у, М ‑каце, м.

Перадача рухомай маёмасці ў часовае карыстанне за пэўную плату, а таксама карыстанне гэтай маёмасцю. Плаціць за пракат машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ланцуго́вы Kétten-;

ланцуго́вая перада́ча тэх Kéttenantrieb m -(e)s, -e, Kéttengetriebe n -s, -;

ланцуго́вая рэа́кцыя фіз Kéttenreaktion f -, -en;

ланцуго́вае пра́віла матэм Kéttenrechnung f -, Kéttensatz m -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

commitment

[kəˈmɪtmənt]

n.

1) абяца́ньне, забавяза́ньне n.

2) прысу́д, зага́д пасадзі́ць у астро́г або́ пасла́ць у дом для псыхі́чна хво́рых

3) уручэ́ньне n., перада́ча f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыватыза́цыя

(фр. privatisation, ад лац. privatus = прыватны)

перадача (продаж) дзяржаўных прадпрыемстваў, сродкаў транспарту, жылых будынкаў і г. д. у прыватную ўласнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Überwéisung

f -, - en

1) пераво́д (грошай)

2) перада́ча, адсы́лка, накірава́нне (каго-н. куды-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áuslieferung

f -, -en

1) вы́дача; уручэ́нне

2) даста́ўка; вы́дача; перада́ча (у чыё-н. распараджэнне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábgabe

f -, -n

1) зда́ча, здава́нне; уручэ́нне

2) пада́так, збор

3) спарт. перада́ча, пас

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тры́ба 1 ‘шасцярня малатарні’ (ТСБМ; карэліц., нясвіж., Нар. словатв.; драг., Жыв. сл.). З польск. tryb ‘шасцярня’, tryby ‘прыстасаванні, найчасцей шасцярня альбо шэраг шасцерняў, якія пераносяць рух на іншыя часткі машыны’ (< ням. Trieb ‘імкненне’), ‘прывад, цяга’, ‘перадача’ < treiben ‘прыводзіць у рух’ (SWO, 1980, 778; ЕСУМ, 5, 634).

Тры́ба 2 ‘кожнае з трох падраздзяленняў, на якія дзялілася насельніцтва Рыма паводле паходжання’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Праз рускую мову запазычана з лац. tribus ‘тс’ < і.-е. *tribh‑ ‘дзяліць, раздзяляць’ (Вальдэ, 1906, 636).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВАРЫЯ́ТАР,

прыстасаванне для плаўнай змены вуглавых скарасцей звёнаў прывода і выканаўчага механізма. Асн. частка варыятара — бесступеньчатая перадача (адна або некалькі).

Варыятар забяспечвае аптымальную скорасць машыны або механізма пры розных умовах эксплуатацыі. Бываюць фрыкцыйныя (выкарыстоўваюць трэнне) і гідраўлічныя. Пашыраны ў машынах і механізмах хім., папяровай, тэкст. прам-сці, на транспарце (напр., на эскалатарах метрапалітэна ўзгадняюць скорасць руху поручняў і ступеняў).

т. 4, с. 20

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

transfer

[trænsˈfɜ:r]

1.

v.t.

1) перадава́ць (маёмасьць)

2) пераво́зіць; перано́сіць; перамяшча́ць

3) калькава́ць, пераво́дзіць (малю́нак)

4) пераво́дзіць (у і́ншую шко́лу, на і́ншую пра́цу)

5) пераво́дзіць (гро́шы праз банк)

2.

v.i.

перасяда́ць, рабі́ць пераса́дку

3. [ˈtrænsfɜ:r]

n.

1) Law перада́ча f.; дакумэ́нт перада́чы

transfer of authority — перада́ча паўнамо́цтва

2) пераво́дны малю́нак

3) пераса́дка f.

4) пераса́дачны квіто́к

5) пераво́д (гро́шай)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)