Сло́ўнік ‘збор размешчаных у пэўным парадку слоў з тлумачэннем або перакладам на іншую мову’ (ТСБМ, Байк. і Некр.). Паводле Гіст. мовы (2, 146), слова з’явілася ў пачатку XX ст. Відавочна, паланізм: з польск. słownik ‘тс’. Да слова (гл.). У славянскіх мовах, магчыма, калька лац. vocabularium ‘тс’ ад vocabulum ‘слова’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лёсткі, ‑так; адз. лёстка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Разм. Ліслівыя словы, усхваленні. П’юць за здароўе, па парадку, усіх прысутных за сталом, а графу лёсткі сцелюць гладка і славяць чуць не каралём. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзарганіза́цыя ж. Desorganisatión f -, Desorganisíerung f -, Zerrüttung f -, Verwírrung f -;

дэзарганіза́цыя пара́дку Zerrüttung der Órdnung;

дэзарганіза́цыя вытво́рчасці Desorganisatión der Produktión

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

O.K., OK

[,oʊˈkeɪ]

1.

adj., adv.

усё ў пара́дку; до́бра; пра́вільна; зго́да

2.

v.

ухваля́ць; падтры́мваць; згаджа́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

all clear

[ɔlˈklir]

n.

а) адбо́й (паве́транае трыво́гі ці і́ншае небясьпе́кі)

б) усё ў пара́дку

в) “адбо́й”

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

trim​1 [trɪm] n.

1. стры́жка; падрэ́зка;

Her hair needs a trim. Ёй трэба падраўняць валасы.

2. пара́дак

♦

in (good) trim у фо́рме, у пара́дку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыбіра́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца прыбіраннем, навядзеннем чыстаты, парадку дзе‑н. У трох пакоіках сельсавета не было нікога. Толькі на ганку з двара сядзеў стары аднаногі Мікодым, нязменны вартаўнік і прыбіральшчык сельсавета. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свя́тцы, ‑аў; адз. няма.

Царкоўная кніга, у якой змешчаны пералік усіх святых і царкоўных свят у каляндарным парадку. [Ніна] пачала здалёк; — Гэта я і імя такое ім параіла.. — У якіх святцах ты яго выкапала? Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяжу́рны, -ая, -ае.

1. Які выконвае пэўныя абавязкі ў парадку чаргі.

Д. ўрач.

2. Які працуе ў час адпачынку іншых падобных устаноў.

Дзяжурная аптэка.

Д. магазін.

3. у знач. наз. дзяжу́рны, -ага, м., дзяжу́рная, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Асоба, якая дзяжурыць.

Д. па кухні.

4. Загадзя падрыхтаваны, пастаянна ўжывальны.

Дзяжурная страва ў рэстаране.

Дзяжурныя цытаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажа́рны

1. прил. пожа́рный;

2. в знач. сущ. пожа́рный, пожа́рник;

◊ у ~ым пара́дку — в пожа́рном поря́дке;

на ўся́кі п. вы́падак — на вся́кий пожа́рный слу́чай

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)