святлатэ́хніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Навука аб атрыманні і выкарыстанні праменнай энергіі (святла). Электрычная святлатэхніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паляво́дства н с.-г. Féldbau m -(e)s, Féldwirtschaft f -; Féldbaukunde f - (навука аб паляводстве)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

аэраста́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Навука аб законах раўнавагі паветра і газаў, якія прымяняюцца ў лятальных апаратах, лягчэйшых за паветра, дзеянні нерухомых газаў на змешчаныя ў іх целы.

|| прым. аэрастаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гідрало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае гідрасферу Зямлі (воды акіянаў, мораў, рэк, азёр, а таксама падземныя воды).

[Ад грэч. hýdōr — вада і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біяфі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Навука, якая вывучае фізічныя і фізіка-хімічныя працэсы ў жывых арганізмах.

[Грэч. bíos — жыццё і фізіка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфектало́гія, ‑і, ж.

Навука аб заканамернасцях развіцця, аб выхаванні і навучанні дзяцей з фізічнымі і псіхічнымі недахопамі.

[Лац. defectus — недахоп і грэч. logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...логія, ‑і, ж.

Другая састаўная частка складаных назоўнікаў, якая абазначае: «навука», «вучэнне», «веды», напрыклад: біялогія, псіхалогія, філалогія.

[Ад грэч. lógos — слова, думка, мова, розум.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метэарало́гія, ‑і, ж.

Навука аб зямной атмасферы, яе будове, уласцівасцях і фізічных працэсах, якія адбываюцца ў ёй.

[Ад грэч. metéōros — атмасферныя з’явы і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палеагеагра́фія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае фізіка-геаграфічныя ўмовы Зямлі ў старажытныя геалагічныя эпохі; раздзел гістарычнай геалогіі.

[Ад грэч. palaios — старажытны і geōgraphia — землеапісанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыебіяло́гія, ‑і, ж.

Навука аб уздзеянні ўсіх відаў іанізуючых выпрамяненняў на жывыя арганізмы і біясферу ў цэлым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)