мо́ва, -ы,
1. Сродак падтрымання зносін паміж людзьмі і выказвання думкі з уласцівымі яму фанетыка-граматычным ладам і лексічным фондам.
2. Сукупнасць пэўных сродкаў выражэння думкі, уласцівых індывідуальнай манеры пісьменніка; стыль.
3. Здольнасць гаварыць.
4. Сістэма знакаў, гукаў, сігналаў, якія перадаюць інфармацыю.
5. Асаблівасць маўлення, манера гаварыць.
6.
Аналітычныя
Жывая мова — мова, на якой гаворыць дадзены народ у дадзены перыяд.
Індаеўрапейскія
Мёртвая мова — старажытная мова, якая вядома толькі па пісьмовых помніках.
Эзопаўская мова — алегарычная мова, пры дапамозе якой хаваецца прамы сэнс выказвання.
Знайсці агульную мову — прыйсці да згоды.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)