абтура́цыя

(фр. obturation, ад лац. obturare = закупорваць)

ваен. герметызацыя канала ствала, якая не дапускае прарыву парахавых газаў пры выстрале з агнястрэльнай зброі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

джы́у-джы́цу

(яп. jujutsu, ад ju = мяккі + juts = майстэрства)

спартыўная барацьба, заснаваная на выкарыстанні розных прыёмаў абароны і нападу без зброі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

clash​1 [klæʃ] n.

1. ляск/бра́зганне (зброі), бра́згат; звон, гул/гуд (званоў); гру́кат (бітонаў, каструль)

2. сутыкне́нне; суты́чка, сты́чка; канфлі́кт; рознагало́ссе;

a clash of interests сутыкне́нне інтарэ́саў;

a clash of opinions разыхо́джанне ў по́глядах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разня́, ‑і, ж.

Масавае забойства, кровапраліцце. [Валуеў] ніколі не думаў, што боязь, уціск мовы і культуры і вечнае выстаўленне перад усімі свайго аўтарытэту і сілы можа прывесці толькі да нянавісці і, значыцца, рана ці позна — да паўстання і адкрытай разні. Караткевіч. // Рукапашны бой з прымяненнем халоднай зброі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стралко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да стралка (у 2 знач.); складаецца з стралкоў. Стралковы полк.

2. Які мае адносіны да стральбы з агнястрэльнай зброі, звязаны са стральбой. Стралковы спорт. Стралковая падрыхтоўка. □ — Дзе ж ты [Майка] налаўчылася страляць так? — Ды ’шчэ ў стралковым гуртку ў камсамоле. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цемраша́л, ‑а, м.

Носьбіт рэакцыйнай, варожай прагрэсу і культуры ідэалогіі; рэакцыянер. Сярэдневяковыя цемрашалы. □ Гітлераўскія цемрашалы смерцю пакаралі дзяцей мужнага чалавека, камбрыга партызанскага злучэння на Віцебшчыне Міная Піліпавіча Шмырова. Бялевіч. Цемрашалы настойліва ўбівалі ў галовы сваіх ахвяр: несупраціўленне злу, нянавісць да зброі, свяшчэннасць і непарушнасць законаў секты. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АРМА́ТА,

1) старажытная назва артыл. гарматы, якая з’явілася на Русі ў 2-й пал. 14 ст. 2) Назва на Беларусі, Украіне, у Літве і Польшчы ў 15—17 ст. разнастайнай зброі і засцерагальнага ўзбраення.

3) Назва артылерыі бел. гарадоў і замкаў у 15—17 ст.

т. 1, с. 487

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

залп

(рус. залп, ад ням. Salve)

адначасовы выстрал з некалькіх гармат, мінамётаў, ракетных і рэактыўных пускавых установак, тарпедных апаратаў, стралковай і іншай зброі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

транспарцёр

(фр. transporteur, ад лац. transportare = перамяшчаць)

1) тое, што і канвеер;

2) ваенная машына павышанай праходнасці для перавозкі грузаў, зброі і людзей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прыстраля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

1. Пробнымі стрэламі ўстанавіць правільны прыцэл агнястрэльнай зброі, гарматы і пад. Гэтай адказнасці я не баяўся, бо мы звыкліся з Сарочым лесам і прыстралялі кожны небяспечны падыход да яго. Няхай.

2. Выверыць агнястрэльную зброю, выпрабаваць яе стральбой. — Гарматы прыстралялі, таварыш генерал-палкоўнік. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)