паро́днасць, ‑і, ж.

1. Тое, што і пародзістасць. Пароднасць жывёлы.

2. Наяўнасць якасцей высокага гатунку (у раслін). Добры па пароднасці пасадачны матэрыял бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́нус

(лац. bonus = добры)

камерц. 1) дадатковая ўзнагарода, прэмія;

2) дадатковая скідка, якую робіць прадавец пакупніку ў адпаведнасці з умовамі здзелкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

talker [ˈtɔ:kə] n.

1. : He’s a good talker. Ён добры суразмоўца.

2. гавару́н;

an idle talker балбату́н; пустасло́ў; трапло́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chap [tʃæp] n. infml хлапе́ц, хлапчы́на, хлапчо́, малы́;

a nice chap до́бры хлапе́ц, хлапчы́на;

a merry chap гарэ́за, весялу́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

comfortably [ˈkʌmfətəbli] adv. выго́дна, зру́чна, ёмка

♦

be comfortably off быць до́бра забяспе́чаным, жыць у даста́тку, мець до́бры дахо́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

анёл, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У рэлігійных уяўленнях: звышнатуральная істота, служыцель Бога і яго пасланец да людзей (малюецца ў выглядзе крылатага хлопчыка).

2. Ласкавы зварот да каго-н. (разм.).

А. мой.

◊

Дзень анёла — імяніны.

|| памянш. анёлак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

|| прым. анёльскі, -ая, -ае.

А. характар (вельмі добры).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Міравы́ ’вельмі добры, выдатны, цудоўны’ (ТСБМ; міёр., Нар. сл.). З рус. мировой ’тс’, параўн. ст.-рус. мировати ’жыць у міры, добра ладзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дабрая́касны, ‑ая, ‑ае.

1. Добры, прыгодны па якасці. Дабраякасны матэрыял. Дабраякасная работа.

2. Спец. Які не пашыраецца і паддаецца лячэнню; проціл. злаякасны. Дабраякасная пухліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неважне́цкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Не зусім добры. Дарога.. неважнецкая, на скорую руку праложана... Пальчэўскі. — Коні, калі казаць праўду, дык ужо і зусім неважнецкія. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скляпо́к, ‑пка, м.

Памянш. да склеп (у 1 знач.); невялікі склеп. [Дзед Лукаш] набраў у сваім скляпку добры кош бульбы, буракоў .. ды падаўся на рынак. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)