blare​1 [bleə] n. рэ́зкі непрые́мны гук;

the blare of the brass гу́кі ме́дных інструме́нтаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

high-pitched [ˌhaɪˈpɪtʃt] adj. высо́кі, прані́злівы, прарэ́злівы (пра гук);

high-pitched cry прані́злівы/прарэ́злівы крык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sizzle​1 [ˈsɪzl] n. шыпе́нне, шыпя́чы гук; сквірчэ́нне (ад чаго-н., што смажыцца на агні)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

thump​1 [θʌmp] n.

1. уда́р (кулаком)

2. глухі́ гук ад уда́ру; глухі́ шум (машыны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vowel [ˈvaʊəl] n. ling. гало́сны гук; гало́сная лі́тара;

vowel gradation абля́ўт, марфалагі́чна абумо́ўленае чаргава́нне гало́сных

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кансана́нт

(лац. consonans, -ntis)

лінгв. зычны гук.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́бух, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Імгненнае вызваленне энергіі, якое суправаджаецца ўтварэннем моцна нагрэтых, з высокім ціскам газаў; гук, які суправаджае такое вызваленне.

Ядзерны в.

В. газаў.

2. перан., чаго. Раптоўнае праяўленне чаго-н.

В. смеху.

В. абурэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крык, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Моцны, вельмі рэзкі гук голасу.

У лесе пачуўся к.

2. Нападкі, папрокі рэзкім голасам.

3. перан., чаго. Моцнае праяўленне якога-н. пачуцця.

К. адчаю.

К. душы.

◊

Апошні крык моды — пра модную навінку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́ўсты, -ая, -ае.

1. Вялікі, значны ў аб’ёме, у абхваце, папярочным сячэнні.

Тоўстая бяроза.

Тоўстая вяроўка.

2. Які мае мажную, паўнацелую фігуру.

Т. чалавек.

3. Пра голас, гук: нізкі, густы.

|| наз. таўшчыня́, -і́, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

н, нескл., н.

1. Пятнаццатая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эн». Вялікае Н.

2. Санорны, насавы, пярэднеязычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)