honor, ~u

м.

1. гонар;

słowo ~u — слова гонару;

sprawa ~u — справа гонару;

kwestia ~u — пытанне гонару;

wyjść z ~em — выйсці з гонарам;

2. ~y мн. ушанаванне, пашана, павага;

oddawać honor wojskowe — аддаваць вайсковую пашану; салютаваць;

3. ~y мн. карц. фігуры;

czynić (robić) ~y domu — прымаць гасцей (у якасці гаспадара, гаспадыні)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fling

[flɪŋ]

1.

v.t. flung

1) кі́даць; шпурля́ць

to fling someone into jail — кі́нуць каго́ ў турму́

to fling fresh troops into a battle — кі́нуць сьве́жыя аддзе́лы ў бой

to fling a stone — шпурну́ць ка́мень

2) пазіра́ць з пага́рдай, кіда́ць пага́рдлівы по́зірк

3)

а) кі́даць аб зямлю́, валі́ць; скіда́ць

the horse flung his rider — конь скі́нуў ездака́

б) (out) брыка́ць

4) кіда́ць (цень), напаўняць, по́ўніць (па́хам, гу́камі)

The flowers fling their fragrance around — Кве́ткі напаўня́юць паве́тра па́хам

5) уклада́ць, аддава́ць

To fling all energies — аддава́ць усе́ сілы, акуну́цца з галаво́ю (у пра́цу)

2.

v.i.

1) кі́дацца, выбяга́ць, выско́кваць

She flung out of the room — Яна́ вы́бегла з пако́ю

2) пачына́ць свары́цца, ла́яцца

3.

n.

1) кідо́к -ка́ m., по́швырак -ка m.

2) гуля́ньне n., прые́мнае ба́ўленьне ча́су

to have one’s fling — нагуля́цца, прые́мна паба́віцца

to have a fling with someone — мець рама́н з кім

3) зьнява́жлівая заўва́га; крыты́чныя напа́дкі

to have a fling at —

а) паспрабава́ць рабі́ць

б) пага́рдліва або́ зьнява́жліва выка́звацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

любі́ць, люблю, любіш, любіць; незак., каго-што.

1. Адчуваць глыбокую адданасць, прыхільнасць да каго‑, чаго‑н., быць адданым каму‑, чаму‑н. Любіць радзіму. Любіць сваіх дзяцей. □ Люблю цябе, край волатаў. Бядуля. А харошы ўсё ж бацька... Трошкі пабойваўся яго Міколка, а любіў яшчэ болей. Лынькоў. // Адчуваць сімпатыю, павагу да каго‑н. У нас усе Ладымера Стальмаховіча любяць і шануюць. Чорны. У атрадзе ўсе .. [Валю] ведалі і любілі. Якімовіч.

2. Адчуваць сардэчную прыхільнасць да асобы другога полу; кахаць. [Марыля:] — Люблю я Рыгора, ён верны мне, Чакаць яго буду да смерці... А. Александровіч.

3. Мець цягу, цікавасць да чаго‑н. Любіць музыку. □ Змалку прывучыў .. [Сёмку] бацька хадзіць каля зямлі, любіць яе і даглядаць. Гартны. // Адчуваць задавальненне ад сузірання, адчування чаго‑н. Між іншым, Я сам люблю прыход вясны — Малочнае цвіценне вішань, І спеў драздоў, і шум лясны. Панчанка. // і з інф. Быць схільным да чаго‑н., аддаваць перавагу чаму‑н. [Ярохін] быў здаровы чалавек і, як усе здаровыя, любіў добра паесці. Шамякін. Нашы старыя людзі любяць пагаварыць! Чорны. // з дадан. сказам. Быць задаволеным чым‑н., адчуваць задавальненне ад чаго‑н. Дзед любіць, калі яго хто доўга слухае. Лынькоў.

4. Патрабаваць якіх‑н. умоў як найбольш спрыяльных для існавання, росту і пад. [Лістоўніца] любіць чорную камяністую глебу. Маўр. [Вера:] — Куліку і балота родны дом. На полі яму не жыць. А жаўрук раздолле любіць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.

1. каго-што. Беражліва адносіцца, берагчы каго‑, што‑н. Наогул трэба адзначыць, што пінгвіны вельмі шануюць і берагуць свае яйкі. Маўр. — Не шануеш ты сябе, Каця, — уздыхнуўшы, сказала Мурашова. Скрыган. Шануй каня дома, а ён цябе ў дарозе. Прыказка. // што. Не даваць расходавацца чаму‑н. дарэмна; трымаць у цэласці. Шанаваць грошы.

2. каго-што. Клапатліва засцерагаць, берагчы ад чаго‑н. І пачаў [Несцер] гаварыць аб маладосці, што трэба шанаваць маладосць, бо старасці клікаць не трэба. Пестрак.

3. каго-што. Адносіцца з пашанай, павагай да каго‑, чаго‑н. Шанаваць народныя традыцыі. □ Стары Крышан шанаваў свайго зяця Рамана за працавітасць, цвярозасць і сумленне. Грахоўскі. Шануюць людзі памяць аб Крылове, аб яго Косціку... Шамякін. // Цаніць; надаваць; вялікае значэнне чаму‑н. Мельнік вельмі шанаваў свой аўтарытэт. Гамолка. // што. Захоўваць што‑н., прытрымлівацца чаго‑н. — Стойце, хлопцы, давай Шанаваць парадак. Колас. [Карпавіч:] — Я хоць і гарачы, а дысцыпліну нашу шаную... Машара. // што. Аддаваць перавагу. Любяць у Грынях кіно — будуць па колькі разоў глядзець; шануюць танцы — да раніцы і старыя і малыя выседзяць. Пташнікаў. Ну а гэты [чалавек] — шанаваў шпаргалку: Слабасць гэтакую меў здаўна. Гілевіч.

4. каго. Песціць. Андрэя Касцяневіча жыццё не вельмі шанавала. Бацька яго загінуў на фронце, а ў маці, акрамя Андрэя, было яшчэ двое малодшых: Барыс і Наста. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суд

1. род. суда́ м.;

Верхо́вный Суд Респу́блики Белару́сь Вярхо́ўны Суд Рэспу́блікі Белару́сь;

Междунаро́дный суд ОО́Н Міжнаро́дны суд АА́Н;

находи́ться под судо́м быць пад судо́м;

предава́ть суду́ аддава́ць пад суд (суду́);

в день суда́ у дзень суда́;

суд че́сти суд го́нару;

това́рищеский суд тавары́скі суд;

2. (мнение, заключение) суд, род. су́ду м.;

вы́нести на суд обще́ственности вы́несці на суд грама́дскасці;

◊

на нет и суда́ нет посл. як няма́, то й дарма́; як няма́, дык няма́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

smack

I [smæk]

1.

n.

1) пры́смак -у m.

2) сьлед -у m., адце́ньне n.

This apartment has a smack of tobacco about it — У пако́і аддае́ тытунём

2.

v.i.

мець пры́смак чаго́, аддава́ць чым

II [smæk]

1.

v.t.

1) цмо́каць (гу́чна цалава́ць)

2) ля́паць, пля́скаць, шлёпаць (асабл. дзіця́)

3) ля́скаць (пу́гаю)

2.

n.

цмок -у m. (гу́чны пацалу́нак)

3.

adv., informal

1) з трэ́скам

2) про́ста

smack in the middle — у са́мы цэ́нтар

III

n.

ма́лы ве́тразьнік; рыба́цкі чо́вен

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rent

I [rent]

1.

n.

1) кватэ́рная пла́та; пла́та за арэ́нду зямлі́ і пад., чынш -у m.

2) наём на́йму, прака́т -у m. (часо́вае карыста́ньне)

for rent — у на́ймы (пако́й, дом); на прака́т (а́ўта і пад.)

2.

v.t.

1)

а) найма́ць што ў каго́

б) дава́ць у на́ймы

2) браць або́ аддава́ць у арэ́нду (дом, по́ле), на прака́т (машы́ну)

II [rent]

1.

n.

1) дзі́рка, про́разь f.

2) разьбіцьцё n., раско́л -у m. (у арганіза́цыі)

2.

v., p.t. and p.p. of rend

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

give

[gɪv]

gave, given

1.

v.t.

1) дава́ць, аддава́ць

He gave me his watch — Ён даў мне свой гадзі́ньнік

to give one’s word — даць сло́ва

2) дары́ць, ахвяро́ўваць

He gave freely to the hospital — Ён шмат ахвяро́ўваў на шпіта́ль

3) уруча́ць; перадава́ць

give regards — перадава́ць прывіта́ньні

4)

to give a lecture — прачыта́ць ле́кцыю

to give trouble — рабі́ць кло́пат

2.

v.i.

1) дава́ць

2) паддава́цца (на́ціску, напо́ру)

3) датарно́ўвацца да чаго́, прызвыча́йвацца

•

- give away

- give in

- give out

- give up

- give back

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

überlassen

I überlassen

* vt разм. пакіда́ць, прыхо́ўваць, зберага́ць

II überlássen

*

1.

vt

1) уступа́ць, аддава́ць, прада́ць

2) дава́ць (магчымасць, права, дазвол і г.д.); дазваля́ць

er hat es mir ~ zu entschéiden — ён даў мне магчы́масць [пра́ва] выраша́ць

sich (D) selbst ~ sein — быць пакі́нутым сам на сябе́

3) перадава́ць, давяра́ць (работу, хворага і г.д.)

2.

(sich)

(D) аддава́цца (разважанням, адчаю і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

deposit

[dɪˈpɑ:zət]

1.

v.

1) кла́сьці (на стол, у банк)

2) дава́ць зада́так

3) адклада́ць, нано́сіць

The flood deposited a layer of mud — Паво́дка нане́сла пласт гра́зі

4) аддава́ць у схо́вішча

5) Geol., to be deposited — заляга́ць (пра соль, мінэра́лы)

6) адсто́йвацца; асяда́ць, дава́ць адсто́й, аса́дак

2.

n.

1) укла́д -у m. (у банк)

2) зада́так -ку m.; дэпазы́т -у m.; закла́д, зало́г -у m.

3) адкла́ды pl. only (пяску́, гра́зі); аса́дак -ку m.; аса́дкі pl.

4) Geol. пакла́ды, за́лежы pl.

deposits of coal — пакла́ды каме́ннага ву́галю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)