падхво́снік, ‑а, м.

Частка шляі, якая праходзіць пад хвастом каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падшпільны́, ‑ая, ‑ое.

Які падшпільваецца пад што‑н. Падшпільны каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размы́цца, ‑мыецца; зак.

Разбурыцца пад дзеяннем вады, плыні; стаць размытым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэстаўра́тарства, ‑а, н.

Дзейнасць па рэстаўрацыі помнікаў мастацтва і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаабмежава́нне, ‑я, н.

Добраахвотнае абмежаванне сваіх патрэб, інтарэсаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скафа́ндр, ‑а. м.

Спецыяльны герметычны касцюм вадалаза, касманаўта і пад.

[Фр. scaphandre ад грэч. skaphe — лодка і aner — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ука́тчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца ўтрамбоўваннем дарог і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цві́кля, ‑і, ж.

Спец. Устаўка ў рукаве кашулі пад пахай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́льная,

Цяжарная (пра карову і самак лася, аленя і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстра-кла́с, ‑а, м.

Вышэйшы клас, разрад, кваліфікацыя і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)