nawinąć się

зак.

1. навіцца; наматацца;

2. трапіцца;

nawinąć się pod rękę — трапіцца пад руку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sprzątnąć

зак. прыбраць;

sprzątnąć komu co sprzed nosa — выхапіць у каго што з-пад носа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wykolejać się

незак.

1. сыходзіць з рэек; падаць пад адхон;

2. перан. збівацца са шляху

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przejechać

przejecha|ć

зак.

1. праехаць;

2. пераехаць;

~ł go samochód — ён трапіў пад машыну

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przysięga

przysięg|a

ж. прысяга; клятва;

pod ~ą — пад прысягай;

złożyć ~ę — даць прысягу, прысягнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ugór, ugoru

м. папар;

leżeć ugorem — а) быць пад папарам; ляжаць аблогам;

перан. быць бескарысным

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

płaszczyk

м.

1. плашчык; лёгкае паліто;

2. жарг. прэзерватыў;

pod ~iem czegoпад выглядам чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

flek, ~u/~a

м. набойка;

być na ~u разм. быць пад мухай; заліць за каўнер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падсэ́рцавы, ‑ая, ‑ае.

Размешчаны пад сэрцам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падво́дны 1, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца пад вадой, ніжэй паверхні вады. Падводныя скалы. □ Бабёр заўсёды здолее своечасова выбрацца праз падводны ход і адплысці куды-небудзь далей. В. Вольскі. // Які жыве, расце пад вадой. Падводная расліннасць.

2. Які прызначаны для дзеяння пад вадой. Падводнай лодкі перыскоп На ўсходзе з-пад хваляў вынырнуў і знік назад. Аўрамчык. // Які праводзіцца, адбываецца пад вадой. Падводныя работы. Падводныя здымкі. Падводнае плаванне. // Які што‑н. робіць пад вадой. Падводны плывец.

•••

Падводная плынь гл. плынь.

Падводныя камяні гл. камень.

падво́дны 2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падводы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)