Verbum

капа́¹, -ы́, мн. ко́пы і (з ліч. 2, 3, 4) капы́, коп, ж.

1. Сена, снапы, складзеныя конусам.

Атава ў копах.

2. перан. Пра густыя пышныя валасы.

К. валасоў.

|| памянш. ко́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

капа́², -ы́, мн. ко́пы і (з ліч. 2, 3, 4) капы́, коп, ж.

Даўнейшая адзінка лічэння: шэсцьдзясят штук чаго-н.

К. снапоў.

капакла́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Сельскагаспадарчая машына для збору і складання ў копы сена або саломы.

капа́л, -у, м. (спец.).

Цвёрдая выкапнёвая смала расліннага паходжання, якая выкарыстоўвалася для прыгатавання лакаў.

|| прым. капа́лавы, -ая, -ае.

капа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца капаннем, копкай чаго-н.

|| ж. капа́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

ка́пар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дзіцячы, а таксама жаночы галаўны ўбор з завязкамі пад падбародкам.

|| прым. ка́парны, -ая, -ае.

капата́ж, -у, м. (спец.).

Від аварыі, пры якой самалёт перакульваецца цераз насавую частку пры пасадцы або ўзлёце.

|| прым. капата́жны, -ая, -ае.

капатлі́вы, -ая, -ае (разм.).

Марудлівы, непаваротлівы.

|| наз. капатлі́васць, -і, ж.

капаце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ці́ць; незак. (разм.).

Ка́паць часта, буйнымі кроплямі.

капа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. у чым. Рыцца, капаючы.

К. ў градках.

К. ў пяску.

2. перан., у чым. Залішне старанна, дэталёва аналізаваць, абдумваць што-н., унікаць у што-н.

К. ў душы.

3. з чым і без дап. Марудзіць, павольна рабіць якую-н. справу.

К. з перакладваннем кніг.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Паддавацца капанню.

Пасля дажджу зямля лягчэй капаецца.

|| зак. закапа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (да 3 знач.).

|| наз. капа́нне, -я, н.