шпа́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., што і без дап. (разм.).

Рабіць што-н. з асобай сілай, энергіяй, імпэтам і пад.

Ш. па шашы на матацыкле.

Ш. на гармоніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

downhill

[,daʊnˈhɪl]

1.

adv.

згары́; уні́з, пад адхо́н

2.

adj.

1) з нахі́лам, пака́ты

2) паго́ршаны

a downhill condition — паго́ршаны стан

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

eavesdrop

[ˈi:vzdrɑ:p]

1.

v.i.

падслухо́ўваць

2.

n.

1) капе́ж капяжу́ m.

2) зямля́ пад на́вісьсю стра́хі (куды́ сьцяка́е капе́ж), падстрэ́шша n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аўто́ліз

(ад аўта- + -ліз)

самарастварэнне, распад тканак жывёльнага або расліннага арганізма пад уздзеяннем ферментаў, якія змяшчаюцца ў гэтых жа тканках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аэ́ды

(гр. aoidos = спявак)

песняры, якія ў пачатковы перыяд развіцця старажытнагрэчаскай літаратуры складалі і выконвалі песні пад акампанемент струннага інструмента.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гастры́н

(ад гр. gaster, -tros = страўнік)

гармон страўніка, які выпрацоўваецца ў слізістай абалонцы страўніка пад уздзеяннем хімічных і механічных раздражняльнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гідрапу́льт

(ад гідра- + пульт)

апарат для распырсквання вадкасці пад ціскам; выкарыстоўваецца пры паліванні раслін, фарбаванні сцен, дэзінфекцыі памяшканняў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

леяка́рпус

(н.-лац. leocarpus)

слізявік, які развіваецца ў лясах на тоўшчы гнілых пнёў, бярвення, пад апалай карой, на лясным подсціле.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікраструкту́ра

(ад мікра + структура)

будова цвёрдых рэчываў (металаў, горных парод і інш.), якую можна ўбачыць толькі пад мікраскопам (проціл. макраструктура).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

панславі́зм

(ад пан- + с.-лац. Slavus = славянін)

палітычная плынь, якая імкнулася да аб’яднання ўсіх славянскіх народаў пад уладай рускага цара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)