Verbum

канцыля́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Аддзел установы, заняты справаводствам, а таксама памяшканне гэтага аддзела.

◊

Нябесная канцылярыя (разм., жарт.) — пра сілы, якія быццам бы кіруюць надвор’ем.

|| прым. канцыля́рскі, -ая, -ае.

К. работнік.

Канцылярскія справы.

канцэнтрава́ны, -ая, -ае.

1. Які вызначаецца высокай канцэнтрацыяй (у 2 знач.).

Канцэнтраваныя кармы́.

К. раствор.

2. Абагачаны (пра руды, горныя пароды).

|| наз. канцэнтрава́насць, -і, ж.

канцэнтрава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ру́ецца; незак.

Збірацца, групавацца ў якім-н. адным месцы.

|| зак. сканцэнтрава́цца, -ру́ецца.

|| наз. канцэнтра́цыя, -і, ж.

канцэнтрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак.

1. каго-што. Збіраць, групаваць у адным месцы.

К. вытворчасць.

К. войскі.

2. перан. Звяртаць, накіроўваць на што-н.

К. думкі.

К. увагу.

3. што. Згушчаць, насычаць (спец.).

К. раствор.

4. што. Тое, што і абагачаць (у 2 знач.; спец.).

К. руду.

|| зак. сканцэнтрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (да 1 знач.).

|| наз. канцэнтра́цыя, -і, ж.

канцэнтра́т, -у, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Гатовы сухі прадукт, спецыяльна апрацаваны для хуткага прыгатавання.

К. кашы.

К. квасу.

2. Корм высокай пажыўнасці для жывёлы (мука, вотруб’е, макуха, зерне).

3. Канцэнтраваная руда (спец.).

|| прым. канцэнтра́тны, -ая, -ае.

канцэнтрацы́йны, -ая, -ае.

У выразе: канцэнтрацыйны лагер — месца масавага зняволення і фізічнага знішчэння ваеннапалонных, палітычных праціўнікаў, прадстаўнікоў нацыянальнасцей, якія праследуюцца, і пад. (у перыяд Другой сусветнай вайны ў фашысцкай Германіі і акупаваных ёю краінах, а таксама ў краінах з таталітарным рэжымам у час рэпрэсій) [першапачаткова лагер для ваеннапалонных].

канцэнтра́цыя, -і, ж.

1. гл. канцэнтраваць, канцэнтравацца.

2. Колькасць растворанага рэчыва, якая змяшчаецца ў пэўнай колькасці раствору.

Раствор моцнай канцэнтрацыі.

канцэнтры́чны, -ая, -ае (спец.).

Які мае агульны цэнтр; проціл. эксцэнтрычны².

Канцэнтрычныя акружнасці.

|| наз. канцэнтры́чнасць, -і, ж.

канцэптуа́льны, -ая, -ае (кніжн.).

1. гл. канцэпцыя.

2. Які мае сур’ёзную самастойную канцэпцыю.

Гэта навуковая праца глыбока канцэптуальная.

|| наз. канцэптуа́льнасць, -і, ж.

канцэ́пцыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

1. Сістэма поглядаў, тое ці іншае разуменне з’яў, працэсаў.

2. Агульная задума, галоўная ідэя якога-н. твора, навуковай працы і пад.

|| прым. канцэптуа́льны, -ая, -ае.