Verbum

стары́, -а́я, -о́е.

1. Які дасягнуў старасці.

Старая жанчына.

Цяжка жыць старому (наз.).

2. Які даўно ўзнік, існуе доўгі час.

Старая вёска.

3. Якім доўга карысталіся, паношаны.

Старыя падручнікі.

Старая сукенка.

4. Мінулы, які даўно прайшоў, не сучасны.

Старыя парадкі.

5. Які быў раней, папярэднічаў каму-, чаму-н.

Старое рэчышча ракі.

6. Зроблены, створаны даўней і які захаваўся да цяперашняга часу; даўнейшы.

Старая частка горада.

Старая архітэктура.

7. Вопытны, бывалы.

С. грыбнік.

8. Даўно вядомы.

Старая прымаўка.

9. Які стаў нясвежым, страціў свае якасці (пра прадукты харчавання).

Старое сала.

10. Які стаў несапраўдным пасля пэўнага тэрміну або пасля выкарыстання.

С. білет.

С. пропуск.

◊

І стары і малады — усе да аднаго, усе без разбору.

грукатлі́вы, -ая, -ае.

Які стварае грукат; шумны.

Г. вадаспад.

грушападо́бны і ігрушападо́бны, -ая, -ае.

Які мае форму грушы.

гукаправо́дны, -ая, -ае.

Які прапускае гукі.

|| гукаправо́днасць, -і, ж.

дарава́льны, -ая, -ае.

Такі, які можна дараваць.

Д. ўчынак.

даро́давы, -ая, -ае.

Перыяд, які працягваецца да пачатку родаў.

двухпала́тны, -ая, -ае.

Які мае дзве палаты².

Д. парламент.

двухство́льны, -ая, -ае.

Які мае два ствалы.

Двухствольнае ружжо.

двухсхі́льны, -ая, -ае.

Які мае два схілы.

Д. дах.

до́льчаты, -ая, -ае.

Які складаецца з долек.

Д. плод.