вы́радак, ‑дка, м.

1. Той, хто страціў станоўчыя фізічныя або псіхічныя якасці пакалення; крэцін; пачвара. // Нікчэмны, непрыязны чалавек; вылюдак. Маральны вырадак.

2. Найгоршы ці найлепшы сярод пэўнай групы людзей. [Аляксей Іванавіч:] — Хлопец гэты па-сапраўднаму дружыў з намі, з галыцьбой, за што ў сваёй сям’і яго лічылі вырадкам. Скрыпка.

3. Жорсткі чалавек; гвалтаўнік; садыст. Фашысцкія вырадкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няста́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не дасягнуў сталасці, поўнага развіцця. Па гэтых сваіх слязах.. [Чыжык] раптам адчуў, якое ён усё ж, па сутнасці, яшчэ дзіця, яшчэ юнак, яшчэ нясталы чалавек, яшчэ падлетак. Лупсякоў.

2. Несур’ёзны, легкадумны. Нясталыя паводзіны. □ [Люба:] — Дык што.. [муж] нясталы чалавек? Пстрыкун? Бесклапотны матыль? Франт? Чорны.

3. Няўстойлівы ў сваіх поглядах, схільнасцях, зменлівы, непастаянны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атла́нтрап

(ад лац. Atlas = назва гор у Афрыцы + -антрап)

выкапнёвы чалавек, які вызначаецца як від роду пітэкантрапаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

брэцёр

(фр. bretteur, ад brette = шпага)

уст. чалавек, які шукае прычыну, каб змагацца на дуэлі; дуэлянт, скандаліст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вар’я́т

(польск. variat, ад лац. variatus = зменены)

1) псіхічна хворы чалавек;

2) той, хто дзейнічае безразважна; дзівак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гастралёр

(ад гастролі)

1) артыст, які прыехаў на гастролі;

2) перан. чалавек, які часта мяняе месца работы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэцэмві́ры

(лац. decemviri)

калегія з дзесяці чалавек, якую ў Стараж. Рыме выбіралі для выканання спецыяльных дзяржаўных даручэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каніба́л

(фр. cannibale < ісп. canibal, ад karibal = караіб)

1) людаед-дзікун;

2) перан. надта люты, жорсткі чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манапалі́ст

(ад манаполія)

1) чалавек, прадпрыемства, што карыстаюцца манаполіяй у якой-н. галіне;

2) прадстаўнік манапалістычнага капіталу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пра́ктык

(гр. praktikos = дзейны)

1) той, хто добра вывучыў сваю справу на практыцы;

2) практычны, дзелавы чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)