◎ Мя́гаць, мягнуць ’хадзіць, бегаць па сене, саломе’ (Жд. 2). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паходка ’хада, манера хадзіць’ (ТСБМ). Запазычана з рус. походка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dance attendance on

хадзі́ць за кім, быць празьме́рна ве́тлівым, паслу́жлівым; танцава́ць вако́л каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

аба́зія

(н.-лац. abasia, ад гр. а- = не + basis = хада)

мед. страта здольнасці хадзіць у выніку захворвання нервовай сістэмы (параўн. астазія).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

shop​2 [ʃɒp] v. : go shopping рабі́ць паку́пкі, хадзі́ць па магазі́нах

shop around [ˌʃɒpəˈraʊnd] phr. v. (for) прыгля́двацца да цэ́н, падбіра́ць тава́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пайсці́, пайду́, по́йдзеш, по́йдзе; пайшо́ў, -шла́, -ло́; пайдзі́; зак.

Пачаць ісці (паводле ўсіх знач. дзеясл. «ісці»).

Хлопчык пайшоў (пачаў хадзіць). Пайшоў прэч! (выбірайся).

◊

Калі на тое пайшло (разм.) — калі ўжо так трэба, калі так неабходна.

Так не пойдзе (разм.) — так, пры такой умове нічога не атрымаецца, не выйдзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адахво́ціць, ‑ахвочу, ‑ахвоціш, ‑ахвоціць; зак., каго.

Прымусіць адвыкнуць ад чаго‑н.; адвучыць, выклікаць неахвоту да чаго‑н.; адбіць ахвоту хадзіць, рабіць што‑н., мець зносіны з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пана́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які панадзіўся рабіць што‑н. непажаданае, лёгка паддаецца на што‑н. непажаданае. Панадлівы хадзіць у шкоду. □ [Домна:] — Два пеўні ёсць — адзін дужа панадлівы ў грады. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цуке́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цукеркі. Цукерачная абгортка. □ Любіў яшчэ Жэня хадзіць на цукерачную фабрыку «Рэнэме», якая калісьці вырабляла розныя прысмакі для царскага двара. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працэду́ра ж., в разн. знач. процеду́ра;

п. падпіса́ння дагаво́ру — процеду́ра подписа́ния догово́ра;

хадзі́ць на ~ры — ходи́ть на процеду́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)